7.

Waarom ben ik ooit begonnen mijn log openbaar te maken?
Veel beter zo. Geen bezorgdheid. Geen gedoe. Geen onbegrip. Stilletjes ik in mijn eentje, op mijn eigen plein in de grote stad. Armen in de lucht, hoofd omhoog, regen in mijn mond, tollend, tollend, tollend. Gewoon mijn eigen stormen uitleven, zonder dat iemand zich met me bemoeit.
Maar dan, waarom dan überhaupt online? Waarom niet gewoon in mijn schrift?
Is het om de wijdsheid van internet; dat wat ook maakt dat het op dat plein nou eenmaal fijner schreeuwen is dan in een klein straatje?
Of is het de hoop dat er toevallig iemand langskomt, heel ineens? Die ene die niet de verkeerde vragen stelt, me niet verschrikt; maar me vastpakt en sust. Zegt dat alles goedkomt; ssstt.. stil maar..