Zwaar broos

Kent u hem, de Kronan-fiets?
Wie dit log sinds augustus leest kent de Kronan zeker; ik heb voorafgaand aan de aanschaf lang genoeg over het ding gepraat.

De Kronan is een prachtige fiets. Een stoere fiets; een eenvoudige fiets. Een bescheiden, een aardige fiets. Een solide fiets.
Maar vóór alles is de Kronan een zware fiets. En dientengevolge is de Kronan niet de aangewezen fiets om, wanneer hij traag maar zeker van zijn standaard op de grond kiepert, met de enkel op te vangen. De Kronan blijkt dan absoluut geen eerlijke partij voor het enkelgewricht te zijn. En de Kronan is dan ineens een stuk minder aardig.

Natuurlijk, het heeft wel wat om van de grond geplukt te worden door de enige aantrekkelijke Amerikaanse toerist die dit jaar Den Haag aandoet. En blauw is ook helemaal je kleur, dus de vormeloze, zacht-purper getinte massa waarin je voet verandert, heeft ook zijn charme. Maar na twee dagen gaat mank-lopen beslist vervelen. En begrijp je niet waarom je een week geleden zo'n heisa maakte omdat je fietssleutel kwijt was.