Humeurtje

Ze zijn aan het bouwen. Waar eerst een grote ruimte was moet een tussenwandje nu voor de nodige privacy en ademnood zorgen; hoewel ik niet zeker ben dat dat laatste opzet was.

Een tussenwandje is niet alleen een tussenwandje. Een tussenwandje betekent scheve tafels; computers die nog geen nieuwe plek hebben gevonden; de frankeermachine die ergens op de grond staat omdat dat schijnbaar een veiliger plaats is dan zijn oude plankje; een losse deur en twee bouwvakkers. En, natuurlijk, heel veel stof, zaagsel, verfspatten, bouwherrie en dampen. Bedwelmende lucht van verf en lijm en plamuur die, zo heb ik vanochtend mogen constateren, nog voor de meest duizelingwekkende hoofdpijn zorgt. De lucht was zo sterk dat je hem letterlijk kon proeven.

Het is niet mijn favoriete manier om de dag te beginnen. En ik ben 's ochtends toch al niet op mijn best. Het wordt echt hoog tijd dat werktijden op de werknemer worden afgestemd. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik na twaalf uur 's nachts beslist beminnelijk word; terwijl 'Goedemorgen' vóór elf uur een uitspraak is die mij zeer agressief maakt.

Sowieso begon de dag al niet goed. Ik schijn om zes uur een wekker tegen de grond te hebben gesmeten. Weet ik niets meer van. Ik weet alleen dat ik rond die tijd een luid gepiep hoorde wat niet wou weggaan, hoe hard ik ook op mijn wekker sloeg. Ik had het vermoeden dat de bron helemaal niet uit mijn eigen kamer kwam; ik ben uit bed gewankeld en ben met mijn ogen dicht op het geluid afgegaan. Het nieuwe klokje in de keuken. Waarom die überhaupt al moet afgaan is me een raadsel. Mijn motoriek is 's ochtends ook niet om te juichen; ik heb blind en spastiosch een mep in de ruimte gegeven, in de richting van het gepiep. Er volgde een luide klap en toen niets meer - dus dat was goed. Waarna ik weer terug naar bed ben gegaan; nog vagelijk gescheld van mijn moeder opvangend. Ik geloof wel dat het klokje nog gerepareerd kon worden; dat zal ik zo eens vragen.

Er was één pluspuntje deze ochtend. De toebrenger van al het lawaai en de luchtverontreiniging zei geen goedemorgen. Hij zei helemaal niets. Hij glimlachte alleen maar. En knipoogte.
'Zwijg en wees mooi', dacht ik; and he did.