Makkelijk
Goedemorgen lieve lezertjes, en welkom op deze stralende dag.
Ergens tegen de tijd dat mijn organen en ledematen doorhebben dat ik heb besloten op te staan krijgt u een mooi nieuw postje. Een leuk postje, een luchtig postje, een raar postje - maar vóór al een makkelijk postje. Zodat u niet elke keer met een zeker gevoel van gêne naar mijn site hoeft te blikken, omdat dat ene eerlijke, veel te persoonlijke stukje nog steeds bovenaan staat (waarom schrijft ze nou niet gewoon nòg een stukje, ze schrijft altijd vijf stukjes op een dag en dat lange stuk, dat ken ik nou wel; kom op zeg het is zondag, ik heb een kater en ik heb geen zin in al die zware toestanden).
Even terzijde en natuurlijk helemaal overbodig: ik weet dat er stukjes zijn waarop nauwelijks te reageren is. Ik weet dat dat niet betekent dat een stukje 'dus' ook niet wordt gelezen. En ik weet (och wat weet ik vanmorgen toch veel..) dat ik niet zo onzeker moet zijn, en niet zo afhankelijk van de meningen van anderen.
Maar is het wel eens in u opgekomen dat sommige stukjes een hele ochtend kosten om te schrijven, een half uur overwegingen om te plaatsen en een middag om de drieste daad van schrijven en plaatsen wat te laten bezinken..? Dat het in zulke gevallen best fijn is om te horen: 'mooi stukje', of 'stom stukje', of 'ik snap er niets van' of gewoon heel eerlijk 'het is zondag, ik heb een kater en ik heb geen zin in al die zware toestanden'..?
Dat heet respons. En respons kan soms bijzonder welkom zijn. En, voor de goede orde: onder respons versta ik niet een op het eerste gezicht stomdronken reactie in kapitalen, die nergens op slaat en zeker niet op mijn stukje, en die, zo bot onder dat stukje gekeild, zo kwetst dat hij bij hoge uitzondering door mij wordt verwijderd.
Dit voor het instructieve gedeelte van hedenochtend.
Later meer en, als gezegd: luchtig en blij.
('Och we moeten haar maar niet te serieus nemen, laat maar tieren; ze heeft al vaker gezegd dat ze een ochtendhumeur heeft en dit zal daarvan een bewijs zijn..')
maandag 09 september 2002 - 08:33
door te lezen over jouw ochtendhumeur verdwijnt het mijne steeds
(al heb ik zelden een ochtendhumeur, ik verzin het even, ter wille van een reactie)
leon - 09 september 2002 - 08:47
Het helpt ook enigzins als het wat duidelijker is dat men kan reageren op stukjes... :)
Dave () (URL) - 09 september 2002 - 08:49
Dave: ah, kom op, dat mogen we toch wel als bekend veronderstellen?
Puck: héél herkenbaar! Had het er zaterdag nog over met een collega-logger. 't Is "raar maar waar" maar juist op de stukjes waar zo zo vreselijk mee bezig bent geweest krijg je de minste response. Als logger vind ik dat jammer; als lezer begrijp ik het maar al te goed ...
Marti (URL) - 09 september 2002 - 09:14
Reacties geven is een beetje als klappen in een concert: of er klapt bijna niemand, of de hele massa.. Je hebt zojuist 'gooi die handen in de lucht!!!' gelogd, zegmaar :)
Nog even een schot voor open doel: ik herken je verhaal over 'zal ik plaatsen?'-twijfel en eindeloze redigeerdrang heel erg. En het is natuurlijk vreselijk om een mooi persoonlijk stukje (dacht je zelf) bekroond te zien worden met een eerlijke maar teleurstellende "Huh?".. Dat doe ik dus ook niet bij anderen. :)
stn - 09 september 2002 - 09:20
um, ik las het net pas........................liefZ
chipo - 09 september 2002 - 09:23
Omdat ik nu eenmaal muzikant ben en alles op mijn muzikale belevingswereld projecteer, vergelijk ik het met het spelen van je allermooiste muziekstuk en dan geen applaus krijgen. En dit terwijl de eerste de beste platte volkszanger een heel stadion aan de gil krijgt zonder er ook maar een fuck voor te hoeven doen! Het is in zo'n geval een schrale troost dat het meestal zo is dat de concerten met de minste respons vaak het meest worden gewaardeerd.... Tenslotte, luisteren doe je het best als het stil is....
Suffie () (URL) - 09 september 2002 - 11:51
reageren op stukjes tekst kost ook veel tijd hoor, vooral vanwege het lange dralen alvorens op 'plaats reactie' te drukken, want wat moet je met een reactie van iemand die je niet kent op een persoonlijk stukje, misschien wacht je alleen op reactie van bepaalde mensen (zoals je schreef is je stukje soms een bericht aan enkele mensen), misschien is het zelfs zo dat reacties van bepaalde personen je juist ergeren, en zou je liever hebben dat die achterwege bleven, misschien zijn er reacties die amper tot je doordringen vanwege de nietszeggendheid, om welke reden dan ook veroorzaakt, en wat een drempel, om de eerste te zijn, wat zullen de anderen wel niet denken, daar heb je hem weer, zit hij achter haar aan of zo? en wat een onzin steeds, kan hij niet normaal doen? Waarom is hij zo lang van stof? Waarom is hij zo kort van stof? Waarom is hij zowiezo van stof?
Niet dat dit werkelijk gedacht wordt, door de meesten, maar het denken eraan hè, dat kost zo veel tijd, echt, en na het plaatsen dan weer het urenlange twijfelen steeds, zoals: wat ben ik toch ook stom bezig, ga wat anders doen in je pauze, hou het gewoon bij lezen man, of ga gewoon eens mee naar de kantine, oeverloze eenling, want dit genereert slechts een hele berg gedachten waar geen einde aan lijkt te komen.
Denk dus niet dat het allemaal maar zo eenvoudig is, zo'n log lezen!
leon - 09 september 2002 - 12:20
(((((puck))))))))))
Soms kun je niet zo goed reageren omdat het veel te dichtbij komt. veel te dichtbij...
annemarie () - 09 september 2002 - 15:16
kan het niet zo zijn misschien, dat op een stuk weinig gereageerd wordt, omdat deze in wezen af is...en dat elke letter daaraan toegevoegd een letter teveel is ?...
En waarom zou je schrijven voor de respons ? Athans ik schrijf om iets uit te dragen, op welke manier dat ook opgepakt mag worden.
Vanzo (URL) - 09 september 2002 - 18:31
´t is jammer. Je schrijft vaak iets, met ook een lichte twijfel erin. In de hoop dat er meer mensen zo denken. Of waarom niet, dat kan ook. Maar begrijp, voor wat hoort wat! ;)
Noud (URL) - 09 september 2002 - 22:12
Zoals ook anderen al aangeven: ik *wil* wel reageren, maar het is dikwijls allemaal niet meer bij te sloffen gewoon!
Voorts kun je je misschien ook troosten met de gedachte dat waarschijnlijk het aantal reacties omgekeerd evenredig is aan de kwaliteit van het geschrevene. Daarmee wil ik niemand tegen me in het harnas jagen, maar ik bedoel: zet de bumpers van Katja Schuurman op je site en je scoort er makkelijk over de vijftig. Ik neem aan dat je nu ook niet bepaald op dát soort reacties zit te wachten. ;-)
verbaljam (URL) - 10 september 2002 - 15:10
