(...) toen geloofde ik nog dat het zin had om allerlei subtiele maniertjes te gebruiken en dat de mensen dan op een dag zouden zien dat het niet allemaal zo goed zat als het leek en dat ze dan zouden zeggen: "och arme heb je het zo moeilijk" en dat ik dan alle aandacht van de wereld zou krijgen. Gewoon zeggen dat het eigenlijk niet zo goed ging was er natuurlijk niet bij, pas als iemand zo veel interesse in mij toonde dat ze mijn maniertjes zouden begrijpen was het veilig genoeg om eerlijk te zijn.Of:
het moment waarop je denkt: "misschien moest ik eens wat minder weblogs gaan lezen, ik ken mezelf al goed genoeg dus waarom een spiegel nodig.."
