Terug naar huis « Homeopathische doseri…   » Creepy

dinsdag 08 juli 2003 - 15:51
Placebo

Daar zat ik gistermiddag bij de dokter; stervensnerveus voor dat wat komen kon of zou.
Ik was bang, over mijn hele lijf verkrampt, had hartkloppingen en was kortademig. Behalve om het doktersbezoek begon ik ook hoe langer hoe nerveuzer te worden over de bange gesteldheid van mijn lichaam. Er kwam steeds meer spanning, en als gevolg van die spanning gaapte ik en gaapte en gaapte... totdat ik mijn tongspier verrekte.

Heeft u dat weleens gehad?
Die tongspier - ik weet niet precies waar hij loopt en hoe hij officieel heet, maar als je hem verrekt voel je dat achter in je keel, in je kaken, in je hals. Weet u niet wat ik bedoel, zorg dan eens voor wat spanning in uw nek en hoofd. Ga vervolgens in een soort kronkelpositie op bed liggen (op de zij, het hoofd gedraaid) en gaap stevig. That'll do the trick.

Zit je eenmaal met een verrekte tongspier dan is er alleen maar pijn. Een bal van pijn; een harde, ronde, verkampte pijn. Kramp gaat over door te stretchen, maar de keel en hals is een moeilijk stretchbaar gebied. Terwijl het op dat moment essentieel is de kramptoestand op te heffen, aangezien die het spreken, slikken en normaal ademhalen belet.
Moeilijk kronkelen met de tong, heen en weer bewegen van het hoofd en de nek, voorzichtig duwen met vingertoppen. Ik was er even zoet mee. Toen ik alles weer in het gareel had en me terug in de wereld begaf, bleek aldaar de angstmist opgetrokken.

Hedenmorgen, bejaardenhuiswinkeltje.
Geheel versuft door slaapgebrek (ik mag dan làng hebben geslapen, maar bepaald niet uitrustend) was ik de hele ochtend voornamelijk zeer bewust bezig met bewegen. Goed nadenken hoe dat ook alweer moest, uit je stoel opstaan. Muntjes. Voorzichtig. Prijsjes. Goed kijken.

Ik was niet angstig. Zelfs nauwelijks gespannen. Terwijl ik dat normaal gesproken altijd in zekere mate ben.

Het gaat er bij mij niet in dat die pil van gisteren nu al een angstremmeende werking heeft. Ik moet het minimaal een week slikken om effect te merken, zei Oom Dokter.
Het feit dat ik niet zo angstig als gewoonlijk was wijt ik dan ook eerder aan de afleidende functie van mijn vermoeide staat van zijn (welke ik, indirect, dan weer wel aan dat pilleke te danken heb).

Nu vraag ik me af of de oplossing van mijn problemen niet zit in een plaatselijke en tijdelijke, bewust veroorzaakte, invalidering. Een arm in mitella, been in het gips, een lapje voor een oog.
Waardoor ik zo druk bezig ben mijn fysieke weg in de wereld te vinden, dat de emotionele weg vanzelf gaat.


Ik blijf met engelse termen gooien, maar dit is nu weer wishfull thinking..

Als de klachten even verdwijnen, en je je weer prettig voelt, is het alsof je nog nooit last heb gehad, en het "ach, het valt wel mee"-gevoel neemt dan makkelijk de overhand.
majadebij (URL) - 08 juli 2003 - 16:04

Bij een volksstam in Afrika, de Masai, was het geheel niet vreemd om bij problemen een voet of hand af te hakken. Succes verzekerd, je zielepijn lijkt dan ineens opgelost.
Maar ik geloof dat ik je uit ervaring kan verzekeren dat lichamelijk lijden uiteindelijk toch ook, opnieuw, tot geestelijke nood leidt. Onvermijdelijk.
Maar als je er genoegen in schept de dag eens als een pseudo-kreupele door te brengen, probeer het gerust. Dat kan geen enkele kwaad, tenzij je het woordje pseudo weglaat en je het a la Masai gaat doen.
kaatje () - 08 juli 2003 - 20:02

was dat gat trouwens met amalgaam gedicht?
http://www.xs4all.nl/~stgvisie/AMALGAM/N..
kaatje () - 08 juli 2003 - 21:24

Halleluja...

Nee, gewoon wit. Ik heb geen amalgaan vullingen.
Puck - 08 juli 2003 - 21:26

Het wil er bij jou niet in dat die pil al na 1 dag een angstdempende werking heeft. Mogelijk.
In een eerder postje schrijf je dat je na een half uur al omviel voor het aanrecht. Dat wijt je dan wél aan die pil.
Dus wat kiezen we Puck? Werkt ie al wel of niet? ;-)
Ik zou zeggen: gewoon eens een poosje proberen en niet naar de bijwerkingen gaan zitten staren. De fabrikanten zetten er alle mogelijke effecten juist bij om zich in te dekken.
Geef die neurotransmittertjes van je nou maar even de kans zich er lekker bij te gaan voelen, dan volg jij vanzelf.
Verbal Jam (URL) - 09 juli 2003 - 04:55

ik heb een verdikte tong spier kan je mij helpen
christine () - 23 februari 2005 - 21:31

I like this site!
Suse () (URL) - 16 maart 2006 - 12:24

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.