maandag 28 juli 2003 - 18:02
Ik groei.
Mijn wortels vertakken zich
worden langer, sterker.
Mijn rug recht zich
mijn nek strekt zich
Mijn kin vooruit
gaan mijn ogen langzaam open.
Maar
Mijn wortels grijpen in lucht
mijn kop graaft zich dieper in de grond
mijn blik treft louter duisternis.
Wat is het soms heerlijk mijn kop diep weg te steken en me van niets of niemand iets aan te trekken. Vooral mijn werk maar ook mijn beperkte sociale omgeving zit echter niet weggedoken en dus communiceert het nogal lastig, zodoende verkeer ik meer met mijn hoofd boven de grond dan daaronder waar ik hem het liefst wegsteek. Ik ben oud en wijs geworden dus houd me goed. Maar af en toe, als niemand kijkt, gaat mijn kop in het zand, drink ik teveel, eet ik vet en ranzig en kijk ik naar foute soaps op tv. Heerlijk...
Calm_Pear (URL) - 29 juli 2003 - 00:27
Omlaag groeien, daar heeft een mens niet zo veel aan, als ik 't mag zeggen.
Willem () (URL) - 29 juli 2003 - 10:18
Wat dacht mevrouw Puck van simpelweg omdraaien.
Je moet het uiteraard wel zelf willen. Anders veel plezier met je kop in het zand, wordt je vast heel gelukkig van.
Mootje (URL) - 29 juli 2003 - 17:14
Welja... hak 'r maar in mootjes... :-/
Calm_Pear (URL) - 29 juli 2003 - 17:44
baby-olifantjes doen dit meestal niet...maar ik zou maar omdraaien, tegenstelling opzoeken en dat soort dingen meer want helemaal goed kan dit niet lang gaan...
kaatje - 29 juli 2003 - 19:24
Kortom: je wortels krijgen eindelijk weer eens lucht en zo te zien graaf je een fijne tunnel naar de vrijheid, met aan het eind het onvermijdelijke licht! ;-)
Verbal Jam (URL) - 29 juli 2003 - 23:30
Oef wat positief, Jam.
Oraynah - 30 juli 2003 - 13:50
Ik groei met je mee de verkeerde kant op. Vandaag draai ik om. Draai je mee?
Oraynah - 30 juli 2003 - 13:59