Dal = berg?
Schrijf je je evaluatie: dat het allemaal zo slecht gaat, dat alles en alles en alles zo zwaar en hard en moeilijk gaat, dat alles en alles en alles wat weg leek weer terug is, en dat alles en alles en alles waar je zelfs nog nooit last van hebt gehad er nu wel is.
En dan zeggen ze met z'n allen dat je op de goede weg bent. Dat ze het zien als een fase in een groeiproces, en dat het feit dat je die fase doormaakt ook betekent dat je aan het groeien bent. Dat het dus eigenlijk geweldig fantastisch goed met je gaat! En ga zo door!!
Juist. 'k Weet niet of ik me nou heel onbegrepen of heel opgelucht moet voelen
Het Opperhoofd zei trouwens nog: "het is een beetje een puberstuk wat je schrijft. En daarmee bedoel ik niet dat je je puberaal gedraagt. Maar je moet je ontwikkeling van ziek naar gezond voorstellen als een levensloop; en op dit moment zit je in de puberteit. Een moment waarop je al naar de grote-mensenwereld toetrekt, hen bezig ziet en er ook bij wilt horen, maar eigenlijk ook nog gewoon kind bent en wilt zijn. En al die grote-mensendingen ook heel eng en bedreigend vindt."
Wat ik dan wel weer een mooie vergelijking vind.
dinsdag 30 oktober 2001 - 15:31
Nu gaat het wat minder, straks gaat het weer beter. Er zijn altijd wel meerdere reden aan te geven waarom het beter of slechter gaat. De reden die je opperhoofd gaf is er misschien een van, of misschien naait hij er wel een mouw aan om je beter te laten voelen. Sterkte.
Dirk - 30 oktober 2001 - 16:00
'of misschien naait hij er wel een mouw aan om je beter te laten voelen. Sterkte.'
Fijne opmerking.
Rob - 30 oktober 2001 - 17:21
Dankjewel
Dirk - 30 oktober 2001 - 17:51
Ik zie niet helemaal in wat ik of mijn opperhoofd erbij gebaat zou zijn als hij me gewoon maar beter wil laten voelen.
Schijn-beterschap is niet waarvoor ik daar zit, en zeker niet waarvoor hij daar werkt.
Puck - 30 oktober 2001 - 17:54
Mijn excuses, Was niet "naar" bedoeld. Je hebt gelijk: Ik had beter even kunnen nadenken.
Dirk - 30 oktober 2001 - 18:15
Men wilde lang geleden dat ik opgenomen werd in een soort dagbehandeling. Maar nav gezinsgesprekken was de conclusie dat 't 'een fase in m'n leven was' (puberteit die iets te lang door duurde? vraag ik me achteraf af). Sinds ong 2 jaar voel ik me redelijk volwassen (heb ik vaak letterlijk gedacht).
Die tocht uit de 'puberteit', om de vergelijking te blijven doorvoeren, lijkt dan een lange weg, maar achteraf zeker de moeite waard, is nu mijn conclusie.
Ton (URL) - 30 oktober 2001 - 18:43
Puck, kop op!
Het is waar, weet je, je *moet* je eerst kloteriger voelen voordat je je beter voelt. Kut maar waar.
Sterkte!
Gien (URL) - 30 oktober 2001 - 19:59
