Hoe al die loggers het voor elkaar krijgen om elke dag een stukje te schrijven is me werkelijk een raadsel. Ik heb het gevoel dat ik nu al niets meer te melden heb - of beter gezegd: dat ik sowieso niets te melden heb, maar nu ook nog eens niets om te schrijven. Terwijl volslagen zin- en inhoudsloze stukjes schrijven me normaal gesproken toch wel redelijk afgaat. Ben een beetje leeg, denk ik; en moe.

Hoe graag ik ook 'gewoon' 24 uur per dag wakker en bezig wil zijn, mijn lijf en geest schijnen daar toch anders over te denken; dus na twee slaaparme en desondanks zeer wakkere weken was ik vandaag alleen maar erg duf. Misschien dat er om me heen hele huizen zijn ingestort: ik heb het in elk geval niet gemerkt. De meest indrukwekkende gebeurtenis vandaag was dat de kantinecassiëre mijn lunchbon, ter waarde van maar liefst 3.75, vergat in te nemen; dus nu kan ik een keer dubbel lunchen. Hoezee; daar leeft een mens toch reuze van op...

's Middags in slaap gedonderd en over de ganse weblogcommunity gedroomd. Een grote supermarkt met een stand; zo'n 'eilandje' waar croma-dames hun nieuwste brouwsels bereiden en die op een omklappend kartonnen bordje aan je opdringen. Dit standje evenwel werd niet beheerd door een Croma-dame, maar door Heer Joost. Omringd door, als gezegd, de hele rest van de gemeenschap. Of er verder ook nog een verhaal in zat is me ontschoten.

Voorts: enig surf'werk' gedaan.
Uit een weergevonden chatlogje opgemaakt dat ik op 21 april jl. voor het eerst kennis maakte met het fenomeen weblog (en wel via een depressieve dierenkaart naar [maar wat is het?] naar alt0169).
Tot de bijna schokkende ontdekking gekomen dat De Ruyter, die van de hagelslag, geen eigen website heeft. Een bedrijf zonder website - het bestaat nog!
Daarbij wel gevonden dat homesick dutchfolk in den vreemde voor een klein kapitaal hun vertrouwde broodbeleg niet hoeven missen.
En tot slot mijn zoektocht naar een goede hostingprovider voortgezet. Ik had mijn oog gevestigd op Nedstars, die naar mijn idee een prachtaanbod heeft, maar een Google-query schonk mij de identiteit van het opperhoofd(je). Wat mij, na het drama Tim van den Hoff (link), wat doet terugdeinzen, maar een gelijkwaardig alternatief weet ik ook niet.
Suggesties zijn welkom.

En zo heeft de voorspelde leegte toch nog heel wat woorden opgeleverd.
Ik meen me te herinneren dat ik over een uur of zes weer op moet, dus: bedtijd. Wellicht tot ziens.