Van Actiereactie nog deze:
Wat heeft meer negatieve invloed op een kind:De confrontatie met Yin zal voor een jong kind, net als voor iedereen, vermoedelijk schokkend zijn. En hoe ouder het kind, hoe schokkender. Hoe jonger het kind, hoe minder het mensbeeld nog is gevormd; een klein kind zal niet snel denken in termen van naar of walgelijk, eenvoudigweg omdat het nog niet heeft geleerd wat standaard en wat afwijkend is, en wat in de categorie 'afwijkend' dan als not done cq afstotelijk moet worden geplaatst. De kwalificatie 'eng' of 'walgelijk' komt meest nog door de gemaakte associatie, door het bewust zijn dat aan een uiterlijk een gebeurtenis is voorafgegaan. De associatie 'gruwel' maakt het uiterlijk 'gruwelijk', niet het uiterlijk alleen. Hoe kleiner en 'ongerepter' het kind is, hoe minder aanstoot het zal nemen aan, in dit geval, Yin. Het zal misschien merken dat Yin anders is. Maar dat kan dan juist weer aanleiding zijn tot een leuk stichtelijk, educatief verantwoord praatje over anders-ogen vs. anders-zijn en discriminatie in het algemeen.
A: De confrontatie met Yin op jonge leeftijd in een klaslokaal.
B: Het op jonge leeftijd geconfronteerd worden met voorbeelden als Barbie en G.I.Joe.
C: Je moeder in Make me beautiful.
En in het ergste geval, dat een kind zich wel degeljk de pleuris schrikt: schokken is nog niet beschadigen. De kans lijkt me erg klein dat de aanblik van Yin een werkelijk negatieve invloed zou kunnen hebben.
Barbie en G.I. Joe - ach, ik geloof niet zo in de zogenaamde rolprenten die het jongens en meisjes moeilijk zouden maken het normale man- en vrouwzijn te accepteren.
Ik heb van mijn leven niet met Barbies gespeeld; ik vond ze saai, ik snapte sowieso niet wat spelen en doen-alsof was. 'Nu gaat Barbie naar de winkel, tralalalala, stapstapstap, hop in de auto, vrrrroeeemmmm....' - deden mijn vriendinnen enthousiast, en ik wachtte vol ongeduld tot ze klaar waren en we eindelijk eens iets normaals konden gaan doen.
Ik heb Barbies gehad: ik prutste aan het haar, het enige leuke van het wicht. Waste dat haar, besloot dat Miss B toe was aan een nieuw kapsel en gaf de vervolgens bestekelde poppen aan mijn beste vriendin.
Ondanks het ontbreken van de verdorven invloed die Barbie zou hebben, heb ik een volkomen verstoord lichaamsbeeld. Ik heb de pest aan mijn lichaam, mijn vormen, mijn vrouwzijn. Maar nog nooit heb ik zelfs maar één seconde gedacht: was ik maar als Barbie. Integendeel: van de geprononceerde vormen en de onmiskenbare vrouwelijkheid van Barbie zou ik me alleen nog maar beroerder voelen.
En wat betreft mijn beste vriendin, de trotse erfgenaam van al mijn afgestote poppen: ik heb ook haar nog nooit horen verlangen naar de ellenlange benen, de zoete glimlach, de fijne teentjes en het zachte stekeltjeshaar.
Make me Beautiful.
Je moeder die zich liever voor zes weken laat opsluiten en compleet ombouwen dan bij jou, klein pasgeboren onderwichtig verkouden schaapje te blijven.
Je moeder die het standpunt huldigt dat waar gesneden en gelift kan worden, men die kans ook vooral moet grijpen.
Je moeder die liever Femfattal is, liever de neus kwijt, de theezakjes gevuld, de buik weggezogen heeft; alles liever dan accepteren dat zij nou eenmaal zo is, dat jaren van leven en moederschap gewoon veranderingen in je lichaam geven en sporen achterlaten. Die niet wil weten dat die neus danwel lelijk is, maar dat het háár neus is. Dat ze één geheel is, en zichzelf moet koesteren.
Zo angstig, zo agressief, zo zich vastbijtend in een vals beeld van perfectie. Zo vervreemd van zichzelf; of het huidige lichaam is als een oude sofa die je mag lenen van je schoonmoeder maar die zo snel mogelijk weg moet. Waar je vies van bent, die je háát. Weg: nieuw, fris, ongerept. Zonder liefde, zonder zorg.
En dat moet jou gaan opvoeden.
Dat gaat haar denkbeelden overbrengen. Dat moet jou leren dat je wat waard bent, goed zoals je bent, dat je hart, je daden, je handelen, de blik in je ogen zoveel meer zegt dan het babyvet dat je tot je elfde hebt, de puistjes die je in je puberteit gaat krijgen, de borsten die je nooit zult krijgen, het strooien haar dat nooit doet wat je wilt, de platvoeten die je dwingen tot stevige schoenen.
Je moeder, een en al zachtheid en liefde en vooral goed voorbeeld doet goed volgen.
Mijn antwoord: C.
