Jeuk (2)

En natuurlijk had ik, net vandaag, een co-assistent.
Die mag je toch weigeren?, zei mijn lief.
Ja. Allicht. Maar ik dacht dat hij er alleen maar bij zou zitten en mijn eruditie zou bewonderen. Gewoon, zoals normaal.
Maar deze co werd zó op mij losgelaten.
Och hemel, een Puck, en ook nog onverwacht, moet mijn huisarts hebben gezegd. Vast weer vage klachten, die hoeft alleen maar gesust, dat is een leuk projectje voor jou, mijn zoon.
Dus ik kreeg een studentje met gelhaar en Specsaver-look die me allemaal slimme vragen stelde en onderwijl bleef typen. Om bloednerveus van te worden, iemand die je strak aanstaart, praat en intussen in sneltreinvaart met tien vingers typt.
Ik mocht op een kratje gaan staan en mijn pijpen oprollen.
Ik had hoge veterschoenen en een wijde broek, zo stelde Slimke vast, en opstropen zou makkelijker zijn dan schoenen-los-broek-uit.
Ik mocht dus op een kratje staan, met mijn pijpen omhoog in mijn handen, en de co op zijn hurken naar mijn knieholtes starend.
Ik voelde me een Zeeuwse drenkeling, eigenlijk.
Eczeem.
Ja, eczeem, bevestigde het huisartshoofd om de hoek van de deur.
Niet te veel douchen, veel bodylotion en lokaal, op de ergste plekken, hydrocortison.
Op vaseline-basis, in plaats van waterbasis.
En dan op het etiket zetten ! DUN AANBRENGEN ! - alsof al die nadruk het spul ineens makkelijker smeerbaar maakt.
En nu is het avond en het is allemaal nog niks minder en ik weet zeker dat mijn huid zo droog is dat elke druppel vocht er gewoon op afketst inplaats van intrekt en ik word nog steeds gek en straks ga ik in de koelkast zitten.
Maar verder voel ik me gelukkig geweldig.
Temeer daar wij, familie Puck, nog immer geen uitspraak hebben gekregen over wel/geen woning voor mijn moeder en dus stuiterend van de spanning onze dagen doorbrengen. Adrenaline héérst!