Het leek zo mooi. Dat oorspronkelijke behang. Maar toch, het zat wat los, aan de hoekjes. En dus moesten we misschien toch overwegen om in elk geval de voorkamer opnieuw te behangen.
Dus we trokken aan zo'n los hoekje.
Ging dat even makkelijk.
Grote plakken lieten los, waren zonder moeite te verwijderen.
En gaven enige gruwelen prijs.
Spinnewebben, natuurlijk.
Afbladderende kalk.
Gaten in de muren.
Een grote scheur zelfs: van de vensterbank tot de vloer (en over hoe diep hij de muur in loopt willen we niet eens nadenken).
Viezigheid. Heel veel viezigheid. Grijzige 'witte' verf over een behang eronder; zwarte vegen, schimmelachtige vlekken.
Maar dat behang eronder. Dat deed het hem.
Niet het behang direct onder het eerste, maar de derde laag.
In kleurtjes:
de muren aan de korte kant
een zijmuur
en nog één
Eén van de vele voorgaande bewoners had een alcoholprobleem, schijnt.
Daar moeten we deze uitspatting dan maar op gooien..
Tja eh.. het zijn vrolijke kleuren, dat moet je hem/haar nageven. ;) Marijke (URL) - 04 januari 2004 - 18:56
Eind jaren zeventig, als ik het me goed herinner, was ons huis ook behangen in die kleuren. De ene kamer groen met oranje en de andere blauw. Dat kleurde prima bij het wit met rode bankstel. Misschien waren de kleuren een ietsje lichter en er zat ook nog wat reliëf in het behang. Maar er was goed in te leven, hoor. henk (URL) - 04 januari 2004 - 19:58
Wat is er mis met wat kleur in je leven?
En toverballen zijn gewoon weer te koop bij Jamin. kaatje () - 05 januari 2004 - 08:49
Ach ja, behang.
Da's in mijn mening zo ongeveer het eerste wat eraf gaat en vervangen wordt door een olijk, stevig doch zacht verfkleurtje. Willem () (URL) - 05 januari 2004 - 10:11
Doe daar nog een poepbruine muur bij en je hebt de muur van één van mijn huisgenoten. Exact hetzelfde. Hij is niet per se leuk. Voor hem woonde er een psychoot - toen ergens kwam ik in huis - en daarvoor een meisje met twee fretten. Eén keer raden wie de muren zo geschilderd heeft. jnnk (URL) - 05 januari 2004 - 14:40
