Leeg
Eindelijk heb ik het dan geleerd, gevoeld, ingezien. Dat mensen niet inwisselbaar zijn, dat het niet altijd zo is dat een houding van 'nieuwe eraf, weggooien, rug toekeren en opnieuw beginnen' mogelijk is. Dat sommige mensen uniek en onvervangbaar zijn, en bij vertrek een gigantisch gat achterlaten in hart en ziel.
Wrang is het, dat zo'n grote verrijking aan inzicht moet samengaan met zo'n groot verlies.
woensdag 07 januari 2004 - 13:54
Heel verdrietig.
cockie (URL) - 07 januari 2004 - 14:15
Blijf eens uit mijn hoofd.. tekstjatter :)
Majadebij - 07 januari 2004 - 14:26
bezinnen bezinken en verder
sas - 07 januari 2004 - 14:31
Je probeert zo'n gat zo vaak te vullen met verwijten wat het verlies van zo'n persoon draaglijk kan maken. Maar soms kom je erachter dat iemand gewoon echt geweldig was.
Paul (URL) - 07 januari 2004 - 15:59
Niemand is vervangbaar. Soms is dat verdrietig, soms haal je opgelucht adem...
Greneertje () (URL) - 07 januari 2004 - 18:08
en dat op de dag waarop mijn Oma 4 jaar geleden overleed...herinnering, daar zul je het mee moeten doen.
kaatje () - 07 januari 2004 - 19:04
Dat is precies hoe het werkt: zolang je niks voelt krijg je geen inzicht... en voor inzicht heb je kracht nodig.
Sterkte!
Pieke
Pieke (URL) - 07 januari 2004 - 22:05
Ik hoor je, meissie, ik hoor je...
Mrx () - 08 januari 2004 - 11:14
