Verhitte gemoederen

Behalve een entree, koffiehoek, kleedkamer met toilet en twee sportzaaltjes heeft onze sportschool ook ettelijke verwarmingselementen, een doucheruimte en een sauna. Veel water en veel hitte.
Bij de ingang rook het al alsof ergens in de relatie tussen die twee iets was misgegaan. Schroeierig, broeierig. Natte handdoeken op een hete CV. Vies, bijtend heet in de neusholten.
Het werd alleen maar erger en in de kleedkamer was de stank niet te harden. De toiletten roken alsof een gigantische waterketel stond droog te koken, met op de bodem een lijk.
Paniek alom. Ik stelde me vlammend teer voor. De sauna-installatie die bezig was door te branden. Gassen. Groot en gewelddadig en vooral ontraceerbaar maar dodelijk.
Toen ik op het punt kwam dat ik serieus in overweging nam dat De Terroristen tot ons land waren binnengedrongen en als eerste doelwit ons hadden verkozen, de Vrije Vrouwen die sporten, besloot ik dat het hoog tijd werd om op te stappen. Ik liep toch al krom van de spierpijn, ik moet vanochtend nog een hoop doen, het kwam ook eigenlijk wel beter uit te vluchten.
Terwijl ik bij de balie op mijn pasje stond te wachten hoorde ik dat de supermarkt recht boven de sportschool bezig was met onderhoud aan liften. Lassen enzo. Dat daar de stank vandaan kwam.
Niettemin: als u vandaag of morgen op het nieuws hoort dat een Haagse sportschool is ontploft, dan wist u het al. En dan ben ik zojuist aan de dood ontsnapt.