Terug naar huis « Roze wolk (2)   » Gevallen vrouw

maandag 16 februari 2004 - 09:00
Mevrouw mijn Vader (2)

"...en dan zijn we vanavond vroeg thuis.."
Beteuterd gezicht als reactie op deze toch geruststellend bedoelde mededeling.
"Maar.. dan kook ik dus niet voor mezelf..?"
Teleurgesteld.

Even iets rechtzetten.

Wij, mijn moeder en ik, zijn al dagen, wéken, elke avond weg, naar mams' huis om te klussen.
Elke avond komt mijn vader alleen thuis, in een stil en donker huis.
Om zes uur, na een fietstocht van drie kwartier; waarna hij zelf moet gaan koken.
Maar van hem geen klacht van "en ik werk de hele dag en ik ben laat thuis en dan moet ik nog eens uren in de keuken staan".
Integendeel: hij heeft in tijden niet zo genoten.

Mijn vader is de man die 40 jaar voor zichzelf had gezorgd voor hij mijn moeder leerde kennen.
De man die mij heeft onderwezen over wassen, koken en kooktechnieken.
Die mijn moeder bestraffend toespreekt als ze ham heeft gekocht als toch duidelijk de salami daar-en-daar in de aanbieding is.
Hij is de man die zijn eigen was wil doen, omdat hij niemand ermee vertrouwt. Eens in de twee weken zijn ondergoed en hemden: Driehoek-zeep op onderbroeken, kragen en manchetten, dan alles heel zorgvuldig in de wasmachine (60°, kort centrifugeren); vervolgens op (zijn eigen!) hangertjes en uiteindelijk alles weer netjes opgevouwen en terug de kast in. Alles zelf, alles in de hand.
Hij is de man die shopt. Uren wegblijft als hij op zaterdag boodschappen doet.
Zelf boodschappen wil doen, want mijn moeder haalt toch maar het verkeerde. En elk product heeft immers een voorkeurswinkel en voorkeursmerk.
De man die voor zichzelf groenteprakjes voor op brood maakt, met ui en tomaat en paprika en kruiden, zachtjes gestoofd en geurend door het hele portiek.
Rabarber- en appelmoes.
De pannen en puddingvormen van zijn moeder heeft hij bewaard, de grote koekenpan van zijn grootmoeder wordt gekoesterd.
Het melkpannetje - 'van thuis...' - houdt hij angstvallig in zijn werkkamer gescheiden van ons, de barbaren.
Hij is de man die koekjes koopt, zijn eigen chocola, iets lekkers voor bij de thee, waar mijn moeder niet om maalt en zeker niet aan denkt.
En die nooit, nóóit iets doet in huis, die met zijn thee consequent de oorzaak is van de eeuwig bruin aangeslagen gootsteen maar die die nooit eens zelf schoonmaakt. Totdat hij een keer andijvie maakt (die in de gootsteen moet worden gewassen) en, met een gebelgde blik onze kant op, heel hooghartig enkel het benodigde stuk gootsteen schoonschuurt.

Gebelgd, daar is hij goed in.
Net als nuffig.
En klagelijk.

U hoeft zich geen zorgen te maken over mijn vader.
Hij heeft wat last van zijn cyclus, maar hij kan prima voor zichzelf zorgen.


Gebelgd...is dat verwant aan verbolgen?
Willem () (URL) - 16 februari 2004 - 10:11

Dat schrijven; jij kunt er wat van, Puck!
'k Heb wederom genoten!
:)
Mrx () - 16 februari 2004 - 10:14

Het is weer fraai!
Pieke (URL) - 16 februari 2004 - 11:35

Prachtig!!
Molly (URL) - 16 februari 2004 - 21:51

This site is a lot of fun very well designed.
kristina () (URL) - 16 maart 2006 - 12:54

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.