Spreken is modder
"Je hoort het zo vaak, dat anoprexiameisjes daar nooit meer overheen komen. En als ik jou dan zo bezig zie daar, in de sportschool.. echt mijn diepste respect hoor"
En het onmogelijke gebeurt.
Ik mag haar te graag om in discussie te gaan. Om met argumenten te komen om dit - en elk - compliment te ondergraven.
Voor één keer bespaar ik iemand de complete wanhoop waartoe een eenvoudige vriendelijkheid naar mij uiteindelijk kan leiden.
Ik lach.
En zwijg.
woensdag 18 februari 2004 - 20:04
Zwijgen is overduidelijk goud. Laat mensen in de waan, ze willen niet anders.
Kaatje () - 18 februari 2004 - 20:37
@Kaatje: het heeft niets te maken met mensen in de waan laten. Het heeft te maken met mijn onvermogen met complimenten om te gaan, en mijn neiging om van elk complimentje een oeverloze discussie te maken, alles om de ander maar te overtuigen van mijn slechtheid. En daar kan ik mensen ontzettend veel pijn mee doen.
Puck (URL) - 18 februari 2004 - 20:49
Onthou je wel wat ze gezegd heeft? Ergens, diep diep van binnen? Want je bent niet slecht, dat weet je toch, toch?
tylani () (URL) - 18 februari 2004 - 21:08
Vervelend he, die ingebakken, vastgeroeste, aangeleerde, er-bijna-niet-uit-te-slaan, tot in den treure herhalende, door iedereen tegengesproken, negatieve gedachten. Ze klinken na jaren in je hoofd gezeten te hebben zo "logisch" dat ze echt lijken.
Ik hoop echt met al mijn macht dat er een dag mag aanbreken waarop jij met alle oprechtheid kunt zeggen: "Heeee, ze zijn weg!!"
Het vereist heel wat werk, maar het is mogelijk!
Oh, en volgens mij ben jij helemaal geen slecht mens (hihihi, oefeningetje...)!!
En je kunt verdomd goed schrijven!
Zo!
Mrx () - 19 februari 2004 - 01:43
Er een keertje niet op reageren, voelt dat als overwinning op jezelf?
Daan (URL) - 19 februari 2004 - 16:27
Kijk. :)
Willem () (URL) - 20 februari 2004 - 01:57
puck, wat is dan dat onvermogen om met complimentjes om te gaan? Kun jij oprecht zeggen dat je er helemaal overheen bent...want ook al is er aan mij nu niets meer te zien, ik heb de gedachten nog wel, en zie ze ook vaak bij jou terug.
De discussie niet meer aangaan beschouw ik als een soort volgende fase in mijn .....eh, bij gebrek aan een beter woord, proces.
Eigenlijk wat Daan ook zegt.
heidi () - 20 februari 2004 - 08:55
Knap gedaan!
En echt, het wordt elke keer een stukje gemakkelijker.
Kuikentje () (URL) - 20 februari 2004 - 16:53
Een vriendin van mij heeft opmerkingen van soortgelijke strekking ook vaak gehoord. De trieste werkelijkheid is dat haar annorexia is omgeslagen in een exrtreem zware sportverslaving. Zo mogelijk nog verwoestender dan haar eerste kwaal, terwijl iedereen denkt dat ze lekker gezond bezig is...
I)akmuis - 20 februari 2004 - 22:35
