Grensgevalletje
‘Weet je zeker dat je geen Borderline hebt?’, vroeg hij gisteravond voorzichtig. ‘Het is niet lullig bedoeld hoor.. dat moet je niet denken.. ik vroeg het me gewoon af..’
In 1996 werd het voor de term voor het eerst gedropt. Terloops. Als een oudgeworden Post-It-blaadje aan een vies bureau.
In 1999 werd het labeltje zorgvuldig in mijn plakboek aka Dossier Puck bevestigd. Met speldjes, clipjes, Bizonkit en plakband. Vlag en wimpel. Tezamen met nog een etiketje of vijf, zes. Depressie NAO, eetstoornis NAO, angststoornis NAO, persoonlijkheidsstoornis NAO. Puck NAO.
U begrijpt: zo vers, dat ligt nog heel gevoelig. Gelukkig was ik gisteren zwaar hysterisch, zodat deze brute belediging compleet aan me voorbij ging.
Nu we toch in behangsferen zijn (oh, dat had ik nu helemaal niet verteld. De behanger, een schatje, had meer charme dan vakmanschap. Mijn moeders voorkamer ziet er nu waarlijk melaats uit, door alle bobbels en lijmvlekken. Moeder in tranen, nu) - waar was ik? - oh ja: nu we toch in behangsferen zijn moest ik maar eens al die etiketjes losweken en na het weekend helemaal schoon en gezond beginnen (borderline-kenmerk no. 1: extremen...).
Maandag een blij en lentefris stukje. Robijn.
Voor nu oprechte excuses voor inhoud en stijl van mijn schrijven, de afgelopen dagen en weken.
vrijdag 26 maart 2004 - 15:40
Hi Puck,
Ik lees al een paar maanden je postjes en reageer eigenlijk nooit (enerzijds omdat er altijd al veel mensen reageren en anderzijds omdat ik het gevoel heb dat ik nog steeds een newbe op je site ben) hoewel ik soms best graag iets zou willen vragen of zeggen.
Ik heet Juul en ben een psychiatrisch geval (of zitten we hier niet bij de Anonieme Depressieven?). In het kort het erop neer dat ik per jaar ongeveer vier maanden zonder enig probleem functioneer om vervolgens weer volledig in te storten en alleen nog maar met mijn hoofd onder mijn kussen te wilen liggen. Sociaal gezien een lastige aandoening maar geen psychiater die er iets aan schijnt te kunnen doen. Vandaag was ik op weg naar mijn psychiater en kwam ik een jongen tegen met wie ik op de middelbare school heb gezeten. Hij zat twee klassen hoger en was altijd van het populaire slag. Nou gaf dat vroeger niet echt want ik was ook van het populaire slag. Kortom: Echt heerlijk om zo iemand tegen te komen als je op weg bent naar je psychiater omdat het liefst van het Hilton zou willen springen. Hij moest gelukkig dezelfde kant op want het zou toch zonde zijn geweest om een dergelijke ontmoeting na enkele vriendelijke woorden te moeten be-eindigen.
Juul () - 26 maart 2004 - 21:08
Toen hij uitgebreid had verteld dat hij als advocaat werkte bij Nauta Dutilh en in die functie de hele wereld over reisde, pas -uitermate gelukkig- getrouwd was en inmiddels een 'wolk' van een zoontje van drie maanden had, waren we aangekomen bij de praktijk van mijn psychiater. De jongen had gek genoeg niet in de gaten dat ik niet meer naast hem fietste en zei tegen de lucht naast zich: He, en Juul, hoe staat het leven?"
Juul () - 26 maart 2004 - 21:14
Borderline?
Naaaah... ik betwijfel het (spreekt de vrouw met veel mensen met het etiketje "borderline" om haar heen). Althans, voor zover ik jou kan beoordelen als louter trouw weblogbezoekster.
Enneh... wat betekent NAO eigenlijk?
Mrx () - 26 maart 2004 - 22:50
Volgens Google: Noord Atlantische
Oscillatie, National Astronomical Observatory of "naar" in Maastrichts. Onder andere, naar ik aanneem.
Geirhardharsson - 26 maart 2004 - 23:09
Ik vind het altijd jammer als je een nieuw gezicht in een kommentaardoos ziet, en er geen website-adres bij staat.
Iedereen aan de log!
Het log is uiteindelijk de (ul/in)tieme About page.
Willem () (URL) - 26 maart 2004 - 23:25
Niet Anderzins Omschreven
Wel voldoen aan kenmerken uit de DSMIV, maar niet aan allemaal. Ofzo.
Niet dat ik oplet op school...
Juudt - 27 maart 2004 - 00:37
Ik heb me de afgelopen weken anders prima met jouw stukjes vermaakt!
Paul (URL) - 27 maart 2004 - 12:15
IMHO dient de diagnose Borderline (of BPS) te worden afgeschaft. Wij zouden heden ten dage moeten spreken van een Emotie Regulatie Stoornis of PTSS klachten. Dissociatieve stoornis, ook goed, soortgelijke kenmerken. Dus we kunnen nog wel even door gaan. Maar BPS is een verzameldiagnose voor vervelende mensen met een heeeeel lastig karakter. Er kleeft nogal wat negativiteit aan. Niet accepteren dus die diagnose. Nooit.
yannah (URL) - 27 maart 2004 - 14:44
De term borderline is inderdaad wat verouderd. Hij werd vroeger (toen je alleen nog maar neurotisch of psychotisch kon zijn) gebruikt om een grensgeval tussen deze twee diagnoses gebruikt. Borderline is - IMHO - een moeilijk diagnose, vooral vanwege de diversiteit aan kenmerken. Eigenlijk is Borderline een verzamelhoop van verschillende psychische stoornissen; Mensen die zijn gediagnostiseerd kunnen kenmerken vertonen van eetstoornissen, affectieve stoornissen, stemmingstoonissen en ook dissociatieve stoornissen. Dus gewoon wel accepteren die diagnose, want dan kun je een hoofdstuk afsluiten.
Uiteindelijk telt niet het etiketje dat ze op je plakken. Wat belangrijk is, is de hulp die je krijgt (die met een juiste diagnose veel beter toegesneden wordt) en de manier waarop jij met die hulp omgaat.
Arthur! (URL) - 27 maart 2004 - 16:35
Klopt geen fuck van Arthur. Je hebt de klok horen luiden. Borderline werd vroeger beschreven door Kernberg. Had te maken met een moeder die haar kind aantrekt en afstoot en daardoor een onstabiele persoonlijkheid creeerde bij een kind. Volsterket achterhaald. Tegenwoordig krijg je de diagnose Borderline op basis van een pakketje symptomen, of diagnostische criteria.
Maar met dezelfde symptomen kun je ook andere diagnoses krijgen. Hangt sterk van de diagnosticus (de therapeut dus) af. De diagnose Borderline is in het hulpverlenerscircuit vrijwel gelijk aan ongeneeslijk en onverbeterlijk. Verloren dus eigenlijk. Onbehandelbaar. Vandaar niet accepteren.
yannah (URL) - 27 maart 2004 - 18:42
volstrekt achterhaald, bedoel ik uiteraard...
yannah - 27 maart 2004 - 18:43
Ik ben niet op zoek naar een conflict of iets dergelijks - de context van dit potsje is er absoluut niet naar – maar ik wil toch even iets nog iets aanvullen:
http://www.google.nl/search?q=borderline..
De term borderline werd eerder gebruikt om mensen aan te duiden die te ziek waren voor de klassieke psycho-analyse. Kernberg (1967) lag nog in het rijtje psycho-analytici, tegenwoordig ligt de focus toch meer op gedragsgenetica en biologische oorzaken. En hoewel het algemeen bekend is in de psychiatrie dat persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk te behandelen zijn, wil ik toch niet het woord “onbehandelbaar” niet noemen. Er zijn tegenwoordig heel veel verschillende soorten *goede* behandelingen - voornamelijk klinisch: zie bijvoorbeeld http://www.csponline.nl) – zowel psycho-farmaceutisch als therapeutisch. En er wordt ruimschoots onderzoek in gedaan, dus wie weet wat er nog komt.
De diagnose borderline is wel een beetje een mode-begrip aan het worden, maar ik ga er toch vanuit, dat mensen die een wetenschappelijke opleiding in deze richting hebben gedaan, toch wel weten waarmee ze bezig zijn...
(aldus een student psychologie en partner van borderliner)
Arthur! - 27 maart 2004 - 21:51
Heel goed. Dus je studeert psychologie om je partner te helpen. Ik zal mijn CV verder achterwege laten..
yannah - 27 maart 2004 - 22:52
*zucht*
Arthur! - 27 maart 2004 - 23:43
Ik denk niet dat iemand überhaupt naar aanleiding van een weblog kan beoordelen of het etiketje juist is of niet...
Aliëtte - 28 maart 2004 - 01:22
Yannah, vanwaar je zo felle reactie? Maakt Arthurs reactie je boos en zo ja waarom?
Majadebij (URL) - 28 maart 2004 - 17:18
Borderline of ERS of hoe men het ook noemt, het gaat om jou. en men dient zich te beperken tot jou en wat jou kwaliteiten, geweldigheden en ook onoverkomenlijkheden en problemen zijn en waar je hulp voor wilt en waarvoor niet.
weg met de plakkertjes!
(zei zij die al jaren ageert tegen de diagnose Borderline...)
tylani (URL) - 28 maart 2004 - 17:57
Ik ben niet boos. Dit lijkt me een vrij gewone discussie. Heeft niks met een conflict te maken. Het komt namelijk nog al eens voor dat mensen psychologie gaan studeren om voor zichzelf iets uit te zoeken, of omdat ze in een neurotische relatie zitten. Verder vind ik bezig zijn met een studie psychologie een typisch geval van klok horen luiden. Je weet dan nog niks. Je kennis komt uit boekjes. Geen reden om zo hoog van de toren te balzen in ieder geval. De psychologie is namelijk nogal breed en er wordt binnen de psychologie en in de psychiatrie ook erg verschillend over dit soort zaken gedacht. Ik wil Arthur nog wel eens horen als hij 10 jaar als klinisch psycholoog heeft gewerkt....
yannah (URL) - 28 maart 2004 - 18:06
Gelukkig heeft Arthur niet de ambitie om in de geestelijke gezondheidszorg te gaan werken.. Ik ga neurowetenschappen doen en hoewel dat niet ver van de klinische psychologie ligt, is het toch een heel ander vakgebied. Ik word gewoonweg geen therapeut.
En over psychologie studeren; Ik vraag mensen altijd of ik psychologie studeer omdat ik me interesseer in mensen (en gedrag), of dat ik me interesseer voor mensen omdat ik psychologie studeer. Het lijkt me onzinnig om 4 jaar psychologie te gaan studeren omdat ik zo nodig iets voor mezelf wil uitzoeken.
Ik ben het eens met Tylani, weg met de plakkertjes en kijk naar iedereen afhankelijk. Zolang de zorg die je krijgt voor jou in orde is, dan is er geen enkele reden om iemand een etiketje te plakken. Helaas is het nou eenmaal zo dat - net als bij geneeskunde (als je niet weet of iemand z'n been gebroken heeft, kun je die persoon daar ook niet voor behandelen) dat een diagnose vaak onvermijdelijk is.
Arthur! - 28 maart 2004 - 20:13
afhankelijk == afzonderlijk, sorry.
Arthur! - 28 maart 2004 - 20:14
Voor mij was het 'plakkertje' (ADHD) juist een opluchting. Was ik dus niet 'zomaar' gek, chaotisch, warrig en explosief. Heeft me erg goed gedaan. Als je weet wat er aan de hand is, kun je veel beter je leven inrichtingen - met de mogelijkheden, talenten maar ook beperkingen die je hebt. Zelfkennis, dus. Een groot goed. ;-)
Aliëtte - 31 maart 2004 - 16:31
Over warrig gesproken: inrichtingen = inrichten. LOL! Wat een Freudiaanse verspreking.
Aliëtte - 31 maart 2004 - 16:32
