zaterdag 07 augustus 2004 - 13:00

Communicatief sterk mens die moeder van je :)
Majadebij (URL) - 07 augustus 2004 - 13:26

Mijn moeder beantwoord al mijn sms-jes steevast met een ansichtkaart...
Victor (URL) - 07 augustus 2004 - 13:47

Wilde ze haar vader spreken of jouw vader?
Ik vind 't vreselijk als ouders elkaar papa & mama of vader & moeder noemen.
Eveline (URL) - 07 augustus 2004 - 17:57

@Eveline: ze belde mij met de vraag of mijn vader haar kon terugbellen.
Dan is er toch weinig mis met 'papa', lijkt me.
Puck (URL) - 07 augustus 2004 - 18:02

Mijn ouders bellen alleen maar mobiel als het geld opmoet van hun mobiel.
Erwin (URL) - 07 augustus 2004 - 19:13

@Erwin: één en al herkenning hiero!
Jacqueline () - 07 augustus 2004 - 19:27

@Puck: ze vroeg dus naar jouw vader. Waarom zegt ze dan niet 'je vader', of noemt ze z'n voornaam niet? Bij kleine kinderen kan ik me nog voorstellen dat je dat zou doen, omdat kleine kinderen soms nog niet snappen dat papa een eigen naam heeft of dat papa niet de papa is van mama, maar jij bent toch volwassen?

"t Is een persoonlijke ergernis hoor, mijn schoonouders noemden elkaar ook altijd papa en mama, zelfs na hun scheiding 7 jaar terug zegt mijn schoonmoeder af en toe nog 'ons pap' als ze 't over haar ex heeft. Behoorlijk pijnlijk als haar vriend daarbij is.....
Eveline (URL) - 07 augustus 2004 - 22:54

> Waarom zegt ze dan niet 'je vader', of noemt ze z'n voornaam niet?

'je vader' - dat is wel ontzettend ouderwets.. en afstandelijk, vooral. En ik moet er niet aan denken dat ze tegenover mij zou spreken over 'Willem'. Ik spreek de man aan met papa, voor mij heet hij papa, papa is zijn naam. Wat is daar dan mis mee?
Veel erger is het als anderen het over papa of mama hebben. De buurvrouw die zegt: 'is papa thuis, ik wou hem iets vragen'. Dàt is kinderachtig, betuttelend. En aanamatigend, in a way.
Je noemt zoals je kent. Mijn moeder kent mijn vader als zijn voornaam, maar het is disrecpectvol als ik hem bij zijn voornaam noem, dus noemt ze hem zoals ik hem ken. Buitenstaanders kennen mijn vader niet in de functie van vader, dus is het 'je vader', en zeker niet papa.
Ik zie het probleem niet zo. En ik snap zeker niet wat er kinderachtig aan is, binnen hetzelfde gezin.
Of vind je het kinderachtig dat ik mijn vader überhaupt 'papa' noem?
Puck (URL) - 08 augustus 2004 - 08:32

Nee, ik noem mijn vader ook papa of pap, maar mijn moeder niet! Zij gaat haar man toch geen 'papa' noemen? Mijn moeder zou dus iets kunnen zeggen als 'vraag dat maar aan je pa' of 'roep Ad even.' terwijl ik 't niet in m'n hoofd moet halen om m'n vader bij zijn voornaam te noemen. Jij bent toch wel oud genoeg om te snappen dat als je moeder je vaders voornaam noemt ze je vader bedoeld die jij papa noemt? En ik moet er ook niet aan denken dat mijn moeder 'Papa!' roept als ze mijn vader moet hebben. Dat is haar papa niet, maar de man met wie ze getrouwd is en kinderen heeft gekregen.

Overigens zeggen mijn zusjes en ik vaak 'mijn vader', ook als wij met z'n drietjes bij elkaar zijn. Grappig bedoeld (ook het 'vader') maar dat is voor sommigen nog steeds verwarrend. 'Jullie zijn toch zusjes?'

(Ik ben toen ik 20 was eens bij een psychologe geweest voor m'n faalangst. M'n moeder had de eerste afspraak geregeld en dat moest de psychologe steeds maar laten blijken. 'Waarom zou mama dat hebben gedaan, denk je? Waar is mama bang voor?' En ik maar proberen... 'Mijn moe-derrrrr.....' Maar ze bleef 't volhouden.)
Eveline (URL) - 08 augustus 2004 - 16:56

Als voor de honderdduizendste keer Vrienden voor 't leven weer 'ns wordt herhaald kun je zien waar ik me zo aan erger: Eddie's moeder die zit te kakelen en dan haar zinnen eindigd met 'he vader?' Die man is haar man, niet haar vader.
Eveline (URL) - 08 augustus 2004 - 17:02

Ik begrijp wel wat Puck bedoelt, maar Eveline mist geloof ik nog iets. Mijn moeder doet precies hetzelfde als Pucks moeder (wat dit betreft dan) en noemt mijn vader zelf dus gewoon bij zijn voornaam (of een verbasterde versie hiervan, maar dat terzijde), maar tegen mij en mijn broertje heeft ze het meestal over papa (wij zijn beiden boven de twintig). Soms zegt ze 'je vader', maar toch meestal papa. (Overigens vind ik dat het pappa met 2 p's zou moeten zijn, maar ook dat terzijde, want dat is geen correcte spelling.) Zelf noem ik mijn vader wel eens bij zijn voornaam, maar dat is in situaties als we samen in de winkel werken, met klanten erbij. Verder is het je goed recht natuurlijk om je er aan te ergeren, maar persoonlijk lijkt dat me vooral vermoeiend!
Sabine - 08 augustus 2004 - 19:07

Grappig, deze hele discussie over "papa" of "vader". Want automatisch moest ik terug denken aan hoe dat vroeger bij ons thuis ging. (mijn vader is nu al een aantal jaar overleden)Eerst was het altijd "dat moet je maar aan papa vragen" Maar toen de liefde over was, veranderde dat in "vraag dat maar aan je vader"
Yemaya - 08 augustus 2004 - 22:59

wat meot k doen als ik wil zien hoe veel beltegoed ik heb
gimli - 24 oktober 2004 - 15:22