Gelijkenis

‘Jouwe wak-wak!’

Er zijn foto's van mij, in mijn wiegje.
Net wakker, doezelig, warrig. Beentjes door de spijlen, knuistjes eromheen.
Mijn moeder placht het woord 'jou' nogal vaak te gebruiken - jouw neusje, jouw handjes, jouw beertje - en dus was ik ervanuit gegaan dat ik Jouwe heette.
‘Jouwe wak-wak!’, riep ik door huis als ik wakker werd. En dan vond mijn moeder me zo in mijn bed.

Mijn vader heeft drie zonnebloemen op het balkon. Baby's zijn het nog. Snel gegroeid, fręle maar stoer. Eager om het leven en het licht te proeven.
Mijn moeder en ik hadden onze fiets in de stalling achter het flat gezet. Als automatisch keken we omhoog naar ons balkon, en daar stonden ze: mijn vaders kinderen. Met de kopjes door de spijlen.
‘Jouwe wak-wak!’, riepen we in koor.