Man moedig man
Om half negen begon ik met werken.
Ik kreeg het voor elkaar me gedurende twee uur in een cirkel van hooguit twee meter te bewegen. Eén been vast, andere been stappen en je hebt nog een behoorlijke actieradius. Ik voelde me wat wankel, die cirkel was mijn enige houvast.
Om halfelf ging ik naar de wc. Op de gang begon alles te draaien, er ging een vlaag van misselijkheid en duizeligheid door mijn hele lijf en ik kon alleen maar naar de wc komen met één handje vast tegen de muur, schuifel schuifel.
Eenmaal gezeten had ik niet het idee ooit weer overeind te kunnen komen. Mijn benen deden het niet meer en mijn rug was heel alleen in de achtbaan gestapt.
Ik trok mijn gsm uit mijn zak en belde, tegen al mijn principes in, aldaar mijn moeder. Die juist in een storm op de fiets zich trachtte naar huis te worstelen. Ik belde mijn vader, die nog niet was aangekleed.
Lang verhaal kort: na een halfuur had ik me beverig terug naar het winkeltje gesleept, doorgegeven dat ik echt niets meer kon (wat mijn collega en alle relatief bijzonder kwieke mobiele bejaarden ook wel zagen) en kwamen ma en pa tegelijk aan om me thuis te brengen.
Uren later stelde mijn vader: ‘het was psychisch’.
‘Pardon..?’
‘Nou ja, je was ook in paniek toch?’
Ja LUL, alsof jij rustig zou blijven als je ineens in elkaar zakt en niet weet hoe je van de wc af komt!!
dinsdag 04 januari 2005 - 18:44
Godverdomde klote allemaal voor je.
swanz - 04 januari 2005 - 23:15
(Zonder e). Maar je kunt beter thuis blijven voorlopig,zo is het ook helemaal niks.
swanz - 04 januari 2005 - 23:17
Ongeveer zoiets heb ik ook eens gehad. In mijn geval werd het ook nog zwart voor m'n ogen. Ik had de hele dag ervoor gewoon veel te weinig gegeten, het opstaan kostte al teveel energie kennelijk. Het enige wat ik kon was langs een muur schuifelen en ergens neerzijgen.
Op het moment dat ik eenmaal plat lag, hoefde het bloed niet meer omhoog en kwam het beeld direct terug. Maar god wat was ik brak. Typisch een geval van teveel aan m'n kop, terug in bed jij en aansterken. Verder was er bij mij niks aan de hand...
Maar ja. Beterschap, ofzo, hoe je dat zegt. "Alle goeds voor 2005". :/
Stonehead (URL) - 05 januari 2005 - 17:41
he Puck, kun je niet gewoon eens bij een dokter in elkaar zakken? dan maken ze een MRI onder verdoving en dan weet je tenminste wat. Dit is ook niks zo. Toen ik suikerziekte kreeg, toch echt een ziekte die nog een stuk leuker is dan MS, heeft mijn moeder me gedurende driekwart jaar naar dokters gesleept. Conclusie: schoolziek, stress, groei, zomer, enz. terwijl het eigenlijk heel simpel is vast te stellen.
sterkte !
ps als die baby van mij een beetje toonbaar wordt, zet ik em es in jouw winkelcentrum. Als je dan maar wel in de buurt bent :-)
yanne (URL) - 06 januari 2005 - 18:39
Zijn tijd komt nog wel........
heidi () (URL) - 07 januari 2005 - 16:28
