Boodschap
Het is opvallend zozeer als ik niet-MS-gerelateerde problemen ineens omhels. Hoe blij ik ben met alle gewone problemen. Een verademing.
Zo liep ik gisteren de hele avond (nou ja: voor zover een avond 'heel' is als je om acht uur naar bed gaat - maar dat mag de pret niet drukken) met een grote grijns rond, nadat ik als vanouds mijn groente was vergeten.
Grote zwarte wolken trokken door de gang, de keuken was een dichte mist waarin nauwelijks te ademen viel, de worteltjes en peultjes lagen ingebed in een soort lavagesteente.
Monter bikte ik het voorheen-groenvoer van de bodem los en kwakte het in een vergiet; de pan zette ik in de week en mijn avondmaal bestond uit extreem smerige, volkomen papperige spruiten-uit-blik. Die ik met een nog immer aanwezige lach naar binnen werkte.
Toen ik zojuist zielstevreden met een schuursponsje en grote hoeveelheden Vim het staal weer onder het zwart vandaan poetste en mezelf betrapte op de gedachte 'gelukkig is het niet mijn rechterhand die niet meer werkt, en kan ik dit nog doen', heb ik echter de grens getrokken.
Als ik ergens van gruwel is het mildheid. Het idee om ooit met een uitgestreken gezicht te zeggen dat mijn ziekte me zoveel heeft geleerd; me de kleine dingen in het leven meer heeft doen waarderen; dat ik zo veel dankbaarder ben voor wat ik nog kan en zoveel meer geniet, is voor mij een groter schrikbeeld dan welke lichamelijke handicap ook.
Vanaf vanmiddag dan ook gewoon weer de diepe somberheid van de laatste week. Dat is tenminste vertrouwd.
zondag 20 februari 2005 - 09:27
Het is dan ook vooral de buitenwereld die vindt dat je nog dankbaar moet zijn voor wat je nog wel kan, het zijn anderen die je troosten met dat het altijd erger kan. Nee, je mag niet keikwaad en megaverdrietig zijn om wat je niet meer kan, je moet zo blij en dankbaar zijn met wat je nog wel kan. Laten we het vooral positief bekijken.
En als je je wentelt in somberheid, dan doe je jezelf te kort, je hangt dan teveel in de slachtofferpositie. Ja, pas op, dat is het grote gevaar. Altijd blijven lachen, dan is iedereen blij.
kaatje () - 20 februari 2005 - 13:49
Mijn vriendin is nog altijd Geweldig Sterk en kan Oh Zo Goed Met Haar Ziekte Omgaan, zo goed dat het bijna eng is. Dus ik was ontzettend blij toen ze me per mail vertelde dat ze ook zo haar huilbuien heeft en enorm dwars kan zijn en zichzelf kan verliezen in een 'waarom ik'-aanval. Het is ook niet zomaar iets wat je te horen hebt gekregen. Zo'n reactie vind ik veel gezonder!
Eveline (URL) - 20 februari 2005 - 17:41
(en ik die dacht een redelijk luchtig stukje te hebben geschreven..)
Puck - 20 februari 2005 - 17:49
Tijdens periodes dat het met mijn longfunctie en aanverwante zaken erg slecht gaat heb ik precies het omgekeerde, bijna euforisch dat ik me alleen maar bezig kan houden met overleven en geen adem meer heb voor de rest van de problemen.
Liesan - 20 februari 2005 - 19:02
je hebt ongetwijfeld al veel reacties gehad in de trant van: ik herken wat je hebt en bij mij was het... en dan een minimaliseren van je verschijnselen. ik herken het van bij mezelf, en nu doe ik het jou aan: weet jij van jezelf of je hyperventileert?
Mies (URL) - 21 februari 2005 - 13:31
Erhm.. vanwaar deze vraag..?
Puck - 21 februari 2005 - 15:50
ik herken een aantal symptomen die ik zelf nooit aan mekaar heb gelinkt, maar blijkbaar allemaal te maken hebben met hyperventilatie. Angsten, paniekaanvallen, felle hoofdpijn, evenwichtsstoornissen, snel moe, trillen wanneer je je ontspant, pleinvrees, contreolefreak/perfectionisme (ga ik te ver?). Meestal is het een reactie op een stress-situatie (kan perfectionisme zijn). onwerkelijk gevoel op de wereld, depressieve gedachten, het kan er allemaal mee samenhangen. Hyperventilatie is een lichamelijke reactie op dingen die scheef zitten in je hoofd, maar ze maken je symptomen wel erger. Just a thougt.
Mies - 22 februari 2005 - 11:11
Juist.
Je hebt wel meegekregen dat ik net de diagnose MS heb gekregen..?
Puck - 22 februari 2005 - 11:25
@Mies
Je vraagt het zelf, dus maar geantwoord, (zeker) voor iemand met perfectionisme ga je inderdaad te ver (de verkeerde kant op).
Actiereactie (URL) - 22 februari 2005 - 12:20
yep, en ik wens je dan ook veel sterkte toe. mijn berichtje stond daar eigenlijk los van. zoals ik al zei: just a thought, geen diagnose.
Mies - 23 februari 2005 - 13:03
