Terug naar huis « Vocal cord-wise, yes.…   » Pep

zondag 20 februari 2005 - 18:06
Federer

Toen ik thuiskwam stond mijn vader in de gang te tennissen. Zonder racket, zonder bal, zonder spiegel, zonder licht. Gewoon, los in de lucht te zwaaien. Backhand, forhand. Zwiep, zwiep.
Hij lachte verlegen naar me, mompelde iets als 'zie je wel' en 'kijk..' en 'alleen het rennen gaat niet meer..' en vluchtte daarna de woonkamer in.

En ik dacht dat ik problemen had..


..hier moet me dan weer enorm van glimlachen...
erick (URL) - 20 februari 2005 - 22:13

Val hem niet te hard. Wedstrijden op televisie leiden heel makkelijk tot sympathische inductie bij diegenen die de sport ook ooit zelf beoefend hebben.

Mijn hartslag verdubbeld bij een spannende atletiekwedstrijd, stil zittend op de bank. En een aanmerkelijk hogere spiertonus

Die spanning moet eruit.
ijsbrand (URL) - 20 februari 2005 - 22:31

verdubbelt
ijsbrand (URL) - 20 februari 2005 - 22:33

Ach, zoiets als luchtgitaar spelen. Dat is toch geen probleem?
henk (URL) - 21 februari 2005 - 01:22

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.