Nattigheid

Het was zes uur en overal was water.
Ik knipperde met mijn ogen en het water bleef.
De halve badkamer stond blank.

Ik keek onder de wastafels, scheuren in leidingen en plensbuien verwachtend. Maar niets. Alleen mijn vaders kraan drupte.
Die kraan drupt vrij regelmatig. Mijn vader claimt dat hij de knop niet meer kan omdraaien, dat hij kracht in zijn handen mist, maar dat is bullshit. Ik heb nauwelijks kracht genoeg om een flesje cola open te krijgen, en ik krijg die kraan wèl gewoon dicht.
En dan zou hij consequent de kraan open moeten laten, maar soms, váák, gaat het gewoon goed.

Die kraan drupte dus.
Over de kraan hing een washandje, schuin naar beneden.
De kraan drupte op het washandje, en aan de onderkant drupte het washandje.
Dat zou mogelijk de oorzaak van alle ellende kunnen zijn, ware het niet dat het washandje gewoon in de wasbak drupte. Niet op de grond. En dan nog: hoe lang moet iets druppen voor je een badkamer blank krijgt?
Ik draaide de kraan dicht (moeiteloos!) en maakte mijn vader wakker.

Met rechtopstaand haar en slaapogen staarde hij naar het water. Vreemd. Heel vreemd. Hebben we een lek?
Nee, we hebben geen lek.
Oh. Ik kruip er weer in. Dag..
En exit papa.

Ik bekleedde de vloer met lappen, ging douchen, aankleden, ontbijten.

Toen was het tijd voor de volgende stap. Mijn moeder bellen en angst aanjagen. Da's altijd het leukste deel.
Wij Hebben Een Overstroming - sprak ik trots.
Het effect was precies als ik had gehoopt. Paniek alom. We moesten Iets Doen! En waar was papa?! Wat was er aan de hand?!
Weet ik niet. Water. Heel veel! Weet je vroeger, als de wasmachine buikgriep had? Zó. En dan in de badkamer.
Meer paniek.
Al snel ging de paniek over in dreigende toon en bevelen: als dat ik de riolering Onmiddelijk moest bellen.
Toen was het niet leuk meer en hing ik op.

Vier uur later lijkt er geen nieuw water bij gekomen te zijn.
Nog steeds geen lek of beschadiging te bekennen. Muren zijn droog, onderkanten van wastafels zijn droog.
De herkomst van het water is volkomen onduidelijk, evenals de tijd waarop het vollopen moet zijn begonnen. Zouden we een Mariabeeldje in de badkamer hebben, dan konden we haar nog een plotselinge huilbui verwijten. Maar we hebben zelfs geen badeendjes.

We wachten dan ook rustig en vol nieuwsgier af op dat wat komen gaat.