Nacht
Ik droomde de mooiste droom die ik had kunnen wensen. Het was rustig en fijn en kalm en vredig. Het was spannend, maar net niet zó spannend dat het eng werd. Het was hemels. De gedroomde droom.
En net toen ik had besloten los te laten, me gewoon in de warmte te laten wegzinken, klonk het:
WHAHAHAHAHA!!!
Een harde, spottende, bedreigende lach; in een diepe, duistere bas.
Ik schoot omhoog, en hoorde nog net de wc nadruppen.
Het was geen lach geweest. Het was gewoon mijn vader die doortrok. Niets aan de hand, rustig maar, lekker liggen en verder slapen.
De sfeer van hemel en fijn was er nog, ik haalde hem terug, nam het als steun om mijn bonkend hart te kalmeren.
Maar steeds als ik de warmte terug dacht te hebben hoorde ik die lach weer. En steeds werd hij begeleid door een blik, een fractie van een seconde, maar flitsend en steeds terugkerend: twee demonisch grijnzende, wrede ogen.
Van zachte veulentjes die helse merries worden..
maandag 07 maart 2005 - 07:18
Paard: symbool van beheerste sexuele energie.
Je bent zeker alweer lang genoeg vrijgezel geweest.
henk (URL) - 07 maart 2005 - 21:23
Nachtmerrie. Geen werkelijk paard.
U weet wel. Woordspeling. Metafoor.
Puck - 07 maart 2005 - 21:30
O, ik dacht van die ogen. Soms ben je wel een beetje warrig. Nee, dan houden we het egwoon op de verstoorde idylle, die je kort geleden hebt beschreven: je dacht net dat het beter ging en toen MS.
henk (URL) - 08 maart 2005 - 01:16
Ja hoor eens, het is geen dagboek hier.
Ik vertel wat ik kwijt wil.
Die droom had een begin, een plot, hoofdpersonen, figuranten, plaats, tijd, karakterontwikkeling zo u wilt.
Ik heb hem gewoon gestript tot de bare essentials: het gevoel op het moment van dromen en na ontwaken.
Dat is niet warrig; dat is een keuze.
Puck - 08 maart 2005 - 06:58
