Ochtend-middag..

En langzaam aan word ik weer een beetje wakker...

Het stukje hieronder was wat vaag, geloof ik; wat ook niet zo gek is, gezien het tijdstip van schrijven.
Even voor de duidelijkheid: u pikt in de reacties het stukje over 'persoon X' eruit, en raadt me aan of juist af om daar iets over te schrijven. Ik ben juist absoluut niet van plan om loglezers en logaangelegenheden op wat voor log dan ook te bespreken; het was slechts een verzuchting.

Wat ik bedoelde met dat stukje waren, samengevat, drie dingen.

Ten eerste: ik heb erg veel op mijn hart. Te veel, naar mijn zin - en uiteenlopende zaken.

Ten tweede: iedereen heeft denk ik wel dingen die hij kwijt wil, maar niet kan. Niet bij bekenden, omdat dat te persoonlijk is, te intiem, te schaamtevol, of niet vrijblijvend.
Biechten mag dan bedoeld zijn om ten allen tijden zonde-loos aan de hemelpoort te kunnen verschijnen, het heeft voor de minder godsvruchtigen onder ons ook beslist zijn voordelen. Gewoon in het wilde weg je hart luchten tegen iemand die jij niet kent en die jou niet kent. Liefst nog met zo'n geblindeerd venstertje, zodat je elkaar ook niet ziet.
Als je een log begint is dat je biechthokje. Niemand die je kent, geen enkele terughoudendheid nodig. Totdat je voor elkaar, je lezers en jijzelf, meer een gezicht krijgt; en dan is het afgelopen met de vrijblijvendheid, het anoniem kunnen schreeuwen. Begrijp me goed: het wordt er ook een stuk mooier op - maar het klakkeloos rondrazen is er niet meer bij.

Ten derde: het punt waarop u het meest inhaakt, en wat voor mij absoluut niet het belangrijkste is, is het 'meta-loggen'. Loggen over het loggen. Irritaties die inherent zijn aan het loggen; voortkomend uit 'log-contacten'.
En niet alleen irritaties hoor; maar gewoon, alles eromheen. Als ik halsoverkop en totaal mijn hart zou verliezen aan een logger, is dat iets wat me op dat moment het meest zou bezighouden. Mar daarover zou ik hier niet kunnen of willen schrijven.
Als je denkt dat je log-gerelateerde problemen buiten je log kwijt kan kom je bedrogen uit, heb ik inmiddels wel gemerkt. In elk geval in mijn omgeving snappen mensen überhaupt al niet wat ik met mijn computer moet; wat een log inhoudt snappen ze al helemaal niet, en over bevatten wat het voor me betekent hebben we het niet eens. Het is zelfs een wens die me bij feestdagen en andere plechtige gelegenheden wordt meegegeven: dat men hoopt dat ik in de toekomst van 'dat computer-gedoe' afkom. Alsof men het betreurt dat ik een zo hardnekkige en alles-verwoestende verslaving heb, en die bovendien ook nog ontken. Er worden nog net geen kaarsjes gebrand, om me weer op het rechte pad te krijgen.
Zolang ik himmelhochjauchzend over dit log ben wordt het door de vingers gezien. Zij het met een meewarige blik. Maar zeg ik ook maar één negatief woord, dan springt men erbovenop en zegt dat ik 'dan immers gewoon moet ophouden?!'.
-Ja maar... ik wil helemaal niet ophouden!
-En je zegt net dat je er zoveel last van hebt!
-Ja óók. Maar het biedt me ook heel veel en..
Blanco blik. Dus dan laat ik het verder maar.

Zoals ik al zei: het is ook niet zo belangrijk, maar soms wringt het.
Precies om wat Merel in haar reactie zegt: mijn log is soms een zegen en soms een verstikking, en zowel zegen als verstikking wordt groter naarmate ik langer doorga.
Maar gelukkig weegt de zegen nog steeds ruimschoots op tegen de verstikking.