Terug naar huis « Opruiming - intermezz…   » Guardian

dinsdag 11 oktober 2005 - 09:53
Onveranderlijk [Opruiming (18)]

Het begon allemaal met Due South, afgelopen donderdag.
Of nee, eigenlijk begon het allemaal in 1991, bij orkestkamp.
Maar dat wist ik vóór gisteren nog niet.

Eigenlijk zijn er twee verhaallijnen.

In mijn radiobode stond gekrabbeld: "after that incident" "changed the law" "very good thing". Een citaat uit Due South.
Inmiddels heb ik de hele aflevering gedownload en die specifieke scene is niet zo vreselijk boeiend.
Waarschijnlijk was het me te doen om enige scenes (en zinnen) ervoor, waarbij een GroteSchurk tegen de hoofdpersoon zegt: 'Message for you from Mister Zuko', en de hoofdpersoon antwoordt: 'I take it this message is not in writing' - hetgeen een heerlijk droge opmerking is, voor iemand wiens laatste uur geslagen is.

Ik zocht op "after that incident" "very good thing" en "due south" en vond niets.
Achteraf had er een 'uh' tussen that en incident moeten staan, maar daar denk ik dan niet aan.
Toen zocht ik op zuko en due south, en vond dit.
Waarin onder andere genoemd wordt: De Crash Test Dummies.

Jeetje! Crash Test Dummies!
Dàt was lang geleden!
Bestonden ze eigenlijk nog?
Verhip. Zowaar. De tijd was niet stil blijven staan: na het creepy Mmmm mmmm mmmm mmmm hadden ze nog massa's andere nummers en platen gemaakt.
Mmmm mmmm mmmm mmmm.. zou die te downloaden zijn..?

Ik zocht en vond, in eMule, maar de bitrate was me niet goed genoeg. (Verwend nest..)

Isohunt. Misschien had een of andere gek het hele album geript en ter download aangeboden.

En ik kwam hier terecht.
Wereld van nostalgie, en een kleine Aha-Erlebnis.

Want als er een 'Billboard Top 100 of 1994' bestond, dan misschien ook.. en dan zou ik eindelijk..

Orkestkamp 1991.
Mijn tweede orkestkamp, maar mijn eerste èchte, geslaagde orkestkamp.
In 1990 was ik ook al meegeweest, maar dat was een drama. Heimwee, ziek, terug naar huis en toch maar weer terug naar het kamp.
1991 was geweldig en verschrikkelijk.

Ik leerde L. kennen, werd verliefd: geen kalverliefde, maar een groot houden-van. Verkeerde jongen, jaren van verdriet, volwassen binnen een maand. Maar dat is een heel ander verhaal.
Het was een week van groots en meeslepend. Ik was net blijven zitten, huilde mijn ogen uit. L. werd verliefd (niet op mij, uiteraard; het drama moet wel volledig zijn); zij beantwoordde zijn liefde niet, ook hij huilde zijn ogen uit, ik troostte en voerde hem dropjes.
We sliepen op een slaapzaal met vijftien man, verspreid over twaalf bedden. De samenstelling van de kamer veranderde elke dag: de kampjes van Viotta, VHJ, en het schoolorkest vielen nogal eens samen, sommige ouders wilden zonodig éérst met het gezin naar de Maladiven - en dus kwamen veel orkestleden halverwege de week, of vertrokken dan juist weer.
De harde kern bleef.
Waaronder A.

A. had een gigantische collectie gigantisch slechte CD's bij zich.
Ik was compleet maagdelijk op muziekgebied. Ik kende geen CD's, geen artiesten, geen liedjes.
Alleen dat vreselijke ding van de Bangles, en een vergelijkbaar jammerding in het Spaans - maar die kende ik ook alleen maar omdat ze al jaren op elk klassefeestje als slownummers werden gedraaid.
Wat A. draaide was nieuw, en wat nieuw is blijft hangen. Jarenlang. In elk geval de herinnering eraan.
Er was één CD in een serie waarvan er de jaren daarop nog verschillende opvolgers zouden komen. de voorganger van Knuffelrock, denk ik.
Ik heb, ook jaren later, Lady in Red herkend. En Wuthering Heights.
Maar het nummer wat we het meest draaiden, wat we na een week allemaal moeiteloos konden meebrullen - dat nummer kwam ik nooit meer tegen. En dat was me steeds meer gaan irriteren.
Hoe heette dat nummer??

Met, inmiddels, de hele 'God Shuffled His Feet' op de achtergrond spitte ik alle Billboard Top 100's van 1980 tot 1990 door.

En toen.
Toen was hij eindelijk daar.

Ik heb hem gedownload.
En gedraaid.

Het gevoel van nostalgie was groot.
En daarmee was het gedaan.

Nothing's Gonna Change My Love For You is een verschrikkelijk nummer. En ik zal, dit keer, heel blij zijn wanneer ik het weer kwijt ben. Als het ooit weer uit mijn hoofd wil.

30-07-2005  //  11-10-2005


glenn madeiros toch???
ach ja, we schillen niet veel in bouwjaar geloof ik
we zijn met de zelfde walgelijke so-called music opgegroeid

bah!

xd
DaPowerrr Daantje - 11 oktober 2005 - 17:24

Mijn bouwjaar was veel eerder - van toen de dieren nog spraken. Ik ben dan ook al heel lang uit garantie... Terzake.
Iedereen zal wel momenten in zijn/haar leven kennen die hoofdzakelijk door een liedje of een film worden gekenmerkt, om van een geur nog te zwijgen.
Nostalgie heeft veel gezichten.
AnamCara () (URL) - 11 oktober 2005 - 23:00

Zo ging ik laatst door mijn oude platencollectie heen. Ook al zo'n drama.
Micheline (URL) - 12 oktober 2005 - 09:48

Ik ben net mijn oude platencollectie aan het uitbreiden: 13th Floor Elevators, Amon Düül II, binnenkort Magma... Heerlijk!!
henk (URL) - 12 oktober 2005 - 19:56

En bedankt Puck. Heb ik dat k** nummer ook meteen in mijn hoofd! En het laat me al een paar dagen niet echt meer los...
Johnny - 13 oktober 2005 - 23:41

Haha, om je te bescheuren!
Sabine - 15 oktober 2005 - 21:38

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.