Vrede op aarde

Kom je om drie uur met een nog zeer slaperig hoofd in de hal, blijken de buren die in een kersthel te hebben veranderd. Engeltjes, gouden bengeldingen, rood-groen-gouden linten, zilverpapier en op de brievenbussen de onvermijdelijke kerstroos.
Met als absoluut dieptepunt: binnen een dag dertien kerstkaarten aan de linkermuur.

Wij zijn deur 14 van het portiek. Mijn ouders doen pertinent niets aan de kerstcultus, sturen ook geen kerstkaarten, en elk jaar weer tiert mijn moeder dat ze weigert toe te geven aan deze door BurenNo4 begonnen liefdeterreur. Dat er geen kaart van ons komt - neen!
En elk jaar weer, als de 13 kaarten ons een week lang verwijtend hebben aangekeken, bezwijkt mijn moeder. Dan loopt ze zuchtend mijn kamer binnen en vraagt mij, als enige in dit huis in het bezit van kerstartikelen, om een kaart; waar ze dan onze namen onder de voorbedrukte wens krast. Prettige kerstdagen en een oprecht gelukkig nieuwjaar, lieve buurtjes..

Update 19.00: Ze zijn nu ook tot de lift doorgedrongen. Waar ik eerst drie verdiepingen lang mijn uitgegroeide ponyhaar en wallen onder mijn toch-wel-mooi-blauwe ogen kon bestuderen, wordt mijn blik nu afgeleid door een rood kransachtig iets aan de spiegel. Met lintjes, maar dat spreekt vanzelf.
De ficus in de hal is gebombardeerd tot kerstboom en in die hoedanigheid met ballen behangen.