Typisch

Zeg, één van mijn lezers vindt jou een archetypische schaker..
‘En dat terwijl ik nooit schaak!’
Heb jij überhaupt weleens geschaakt?
‘Jazeker! Een half uur!’
Ik kreeg les van Ron Abram. Die was heel goed in schaken. En die versloeg mij natuurlijk onmiddellijk. Hij zei dat ik geen enkele aanleg had.’
Wie..?
‘Ron Abram. Een klasgenoot van mij.
Dat was mijn rivaal.
We maakten allebei kans om hoofdredacteur van de schoolkrant te worden. En hij was het niet eens met mijn beleid.
Dus het jaar erop richtte hij een eigen krant op. En omdat de school was genoemd naar Hugo Grotius noemde hij de krant HUGO: Het Unieke Grotius Orgaan.
Hij had een vlotte pen. Later is hij hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad geworden.’

Afijn.
Schaken doet mijn vader dus niet.
Mijn vader is een klein mager driftkikkertje met veel vrouwelijke en vooral weinig wiskundige kwaliteiten.
Hij heeft getennist. En hij sloeg loeihard, over de hele lengte van het flat.
Hij heeft me geleerd dat voetballen met de zijkant en niet de punt van je voet moet.
Hij fietst nog elke dag, minstens twee uur.
Zijn lopen is draven. Afgemeten snelle passen.
En hij hoest. Gruwelijke brullen, een vreemde combinatie tussen hoesten, niezen, kokhalzen en blaffen. De hele dag door.
Ook topsport, dat hoesten van hem.
Maar schaken kan hij niet.