Omgeving

Af en toe kookt mijn vader Iets Groots. Stamppot of macaroni voor drie dagen. Of stoofvlees.
Het begint in de grootste braadpan - om die te laten passen wordt dan de halve koelkast ontruimd.
De dag erop de middenmaat, de laatste dag het kleinste braadpannetje.
Die laatste dag kan de koelkast weer gewoon worden volgebouwd: alle plankjes en tussenschotjes terug.
Dan gaat alleen één van de twee groentevakken eruit, zodat het pannetje op de bodem van de koelkast kan staan.
Het enige nadeel hiervan is dat de koelkast nèt sluit. Hij zuigt zich niet lekker vast, zoals normaal: je moet hem heel nauwkeurig dicht duwen. Vooral niet dichtgooien: dan kaatst hij meteen terug.
Die dag zegt mijn vader voortdurend: 'Puck, zal je erop letten dat je de deur van de koelkast goed dichtdoet? Ik heb daar mijn pannetje staan'.
Het komt niet in zijn hoofd op dat hij weleens een fout zou kunnen maken.

Af en toe leg ik een fles water in het vriesvak. Zo'n fles is groot, het duurt een halve dag voor hij door en door koud is. Dan hoef ik tussen de oude en de nieuwe fles niet zo lang op lekker koud water te wachten.
Soms vergeet ik de fles. Dan vind ik hem bevroren terug.
Het is gelukkig nog nooit fout gegaan, maar om toch eventuele ongelukken te voorkomen zet ik hem in een veilige omgeving, de wasbak of een emmer ofzo, om hem daar rustig te laten ontdooien.

Hedenochtend kwam ik in de keuken om mijn ontbijt klaar te maken.
De koelkastdeur stond open.
Oh fuck.

Ik rekende.
Ik was om negen uur voor het laatst in de keuken geweest en om tien uur naar bed gegaan. Maar ik had mijn vader tot een uur of twaalf in de keuken horen rommelen.
Zeven min twaalf - dan zou de deur niet meer dan zeven, hoogstens acht uur hebben opengestaan. Nou ja, dat zou mijn biogarde wel hebben overleefd.

Toen ik die biogarde wilde pakken trof ik een klein zwembad aan.
Overal water.
What the f..??
Waar kwam dat nou vand...??

Het vriesvak stond open.
Huh?

Ik keek. En zag.
De fles water die ik was vergeten was ontdooid. En ontploft. In die ontploffing had hij het deurtje waarschijnlijk opengeduwd, en het ijsklontjesbakje omvergegooid. Dat was toen, uiteraard, ook leeggelopen - maar zo'n bakje maakte niet zo veel uit, op de anderhalve liter die uit de fles water de koelkast was ingelopen. Mijn voorheen bevroren brood was doorweekt.

Geen tafereeltjes die je op welk moment van de dag dan ook wilt aantreffen. En zeker niet bij het ontwaken.

Ik heb huilend mijn moeder gebeld. De situatie beschreven. Opgehangen, (de overblijfselen van) de fles water in de gootsteen gelegd, de koelkast dichtgedaan.
En ik ben onder de douche gestapt.

Deze mag hij zelf opknappen.