Rust, Reinheid, Regelmaat

Ineens was mijn toetsenbord zwart. Gitzwart, modderig.
Mijn toetsenbord, mijn bureau: helemaal vies en drabbig.

Ik had de keukenvloer gedweild. En de wc-vloer. De wc zelf, de gootsteen in de keuken, het wc-fonteintje, mijn eigen wastafel.
Alles met mijn haar in een handdoek.
Ergens moest mijn haar uit de handdoek zijn gegleden, in een poeltje vies water, water van wat-waar-wanneer. En mijn haar daarna op het toetsenbord.
Oh gruwel, oh bah!

Toetsenbord gesopt, bureau gesopt. Haar opnieuw gewassen.
En terwijl ik met al mijn haar en zeep en koud en nat boven de wasbak hing bedacht ik me ineens: ik had mijn kommetje pap van het fornuis gehaald, met een lapje-tegen-het-branden. Dat lapje had vlamgevat, grote steekvlam, lap in de gootsteen gedoofd. Alles heel nonchalant en gedachteloos, afgezien van een soort mompelende overpeinzing: 'wat grappig, katoenen brandende lappen ruiken wierook-achtig..'.
Met de pap en het restant lap was ik toen weer achter mijn bureau gaan zitten. De roetende rafels op bureau en toetsenbord rustend..

Zoveel drama, zoveel paniek, en zo ontzettend nat haar nu.. alles voor niets. En alles nog vóór achten.

Op Jelle-dagen ben ik altijd één brok ontspanning..