Puck meets..

Mijn bed is er!
Weken eerder dan ik had verwacht, weken eerder dan de beddenzaak mij had voorspeld!

Ik heb maanden (oke; 2 weken, maar het lijken maanden..) op mijn matras op de grond geslapen; mezelf daar echt heel zielig om gevonden, maar nu mijn bed er is blijk ik pas ècht zielig.
Het nieuwe bed is namelijk te hoog. In de winkel zag het er heus precies zo hoog uit als mijn oude bed, maar nu het er staat blijkt het veel en veel hoger te zijn, en de consequenties daarvan zijn werkelijk afschuwelijk.

Mijn verwarming, die altijd zo fijn boven mijn bed uistak, valt nu op gelijke hoogte. Nooit meer lekker warm tegen de verwarming aanzitten, nooit meer mijn verkrampte spieren kunnen ontdooien.
Mijn vensterbank is nu op praktisch dezelfde hoogte als mijn hoofdeinde. Kon ik vroeger nog gewoon mijn bed als opstapje gebruiken om bij welk hoogliggend ding ook te komen, nu kan dat niet meer. Voorheen gebruikte ik namelijk de vensterbank om me aan vast te houden; nu is die grip er niet meer en loop ik grote kans om lijnrecht uit het raam te smakken.

Maar het ergste nog zijn de boekenplanken.
Over de hele lengte van mijn kamer heb ik boekenplanken; 3 boven elkaar. De bovenste nog net bereikbaar als ik op een stoel (of op mijn bed..) ga staan.
De positie van de onderste plank is heel nauwkeurig bepaald. De planken lopen ook boven mijn bed; toen ze werden opgehangen ben ik een paar keer snel en woest vanuit ligstand omhooggeveerd, om zodoende vast te stellen wat de uiterste stand van mijn hoofd zou kunnen zijn. Iets daarboven is de onderste plank gekomen.
U begrijpt: nu ik een hoger bed heb, ligt de uiterste stand van mijn hoofd ook hoger. Eén actief wakkerworden, één maal optimistisch en energiek uit mijn bed springen, en gruwelijke dingen vinden plaats. Splinters, bloed, hersenmassa. Doe-het-zelf-lobotomie.
Hoezeer ik mijn denken ook wil stoppen: liever niet zo. Dus ik moet iets doen. De planken kunnen niet verhoogd, want dan kan ik niet meer bij de bovenste. De onderlinge afstand kan niet verkleind, want dan passen de boeken niet meer.
Ik moet iets doen, maar ik weet niet wat. Een hele plank aan boeken weggooien is een optie. Verhuizen een andere. Alle boeken van de onderste plank in de vrijgekomen ruimte onder het bed zetten; op een soort platformpje wat ik dan met het stofzuigen weg moet rollen. Alles laten bij wat het is, maar voortaan met een valhelm gaan slapen.
Ik wil dat allemaal niet. Ik wil mijn oude bed, mijn huidige planken, geen boeken weg en niet verhuizen.

Dit alles vliegt door mijn hoofd, nu ik achter de computer zit, om me heen kijk en ineens de consequenties van mijn aankoop overzie.
Ik wou het hier helemaal niet over hebben.
Ik wou eigenlijk even zeggen: Merel is cool. Merel is leuk. Merel is aardig; grappig; gezellig - kortom: Merel is geweldig gezelschap.
En als dat bed ergens wèl goed voor is, is het om in kleermakerzit op te zitten, en in een uurtje of vier, vijf Het Leven te bespreken.
En ja: we hebben het ook over u gehad ;-)