Teer
Hij praat. Mijn vader.
Hij praat de hele dag door.
Hij mompelt, voor zich uit, als hij door de gang loopt.
Hij praat tegen de TV: tegen de tennisspelers, tegen de nieuwslezers.
Hij praat als hij terugkomt van het boodschappendoen: 'zoooo... nu eerst uitpakken...'
Hij praat als hij naar de WC gaat, als hij zich 's ochtends gaat wassen, als hij gaat slapen, als hij thee zet of chocolademelk gaat maken.
Hij praat tegen de aardappels, tegen de doperwten, tegen de varkenslapjes.
Tegen de afwas, de post, de wasmachine; tegen de krant, zijn boeken en zijn manuscripten.
Elke handeling wordt van commentaar voorzien. Soms fluisterend, soms schreeuwend.
Gekmakend, voor wie niets liever dan stilte wil.
Toen hij daarnet in de keuken gilde: BOOOON...!!!, tegen een onder het keukenkastje gerolde tuinboon, kromp ik dan ook in elkaar. Niet wéér..
Maar de zachte, bijna koesterende toon waarop hij het ding vervolgens toesprak maakte alles goed:
'Wat doe jij daar nou...?'
donderdag 29 juni 2006 - 19:40
Als je in jezelf praat heb je in ieder geval het gelijk aan je kant.
Agnes (URL) - 29 juni 2006 - 23:48
Wat lief! Een bekende ontroering. Mijn papa heeft t vooral met beestjes. Alle soorten beestjes. "Dat is toch geen goede plek voor jou, lief spinnetje/torretje/wormpje/ratelslangetje. Kom, dan zoeken we een beter plekje voor je."
Alice (URL) - 30 juni 2006 - 20:03
Bedankt Puck! Hier heb ik even heel hartelijk om gelachen. Wat een mooi beeld!
Jenny (URL) - 01 juli 2006 - 18:58
Oh god, dat doe ik ook! :-)
Jenny (nog een) () (URL) - 06 juli 2006 - 08:58