Hello? Do you copy...??
Het had haast iets surrealistisch, een beetje Twilight Zone-achtig.
Mijn moeder stond op het station, en ik belde haar. Halverwege het gesprek viel ik stil, om redenen die hier verder niet relevant zijn.
Mijn moeder begon onmiddellijk te brullen:
Puck?! PUCK!! Ben je daar nog ?? HALLO!!!!
Ik zei ja, schreeuwde door haar schreeuwen heen nog eens JA!!
Toen hoorde ik haar een nummer intoetsen.
Och heden. Ze was mij aan het bellen.
MAMA!! MA-HAAM, ik ben er nog!!!!
Ze hoorde me niet.
Door het (non-)gesprek heen hoorde ik mijn mobiel piepen. Wisselgesprek.
Aannemen dan maar, in vredesnaam.
Op mijn schermpje stond nu, onder elkaar:
Mama-mobi
Mama-mobi
Het ene wat grijzer dan het andere.
'Mam, ik heb je nu twee keer, ik heb jou gebeld en jij mij, dit schiet niet op!'
'Nee. Ik hang nu op, ik bel je wel als ik thuis ben.'
Maar ze hing niet op, ze weet niet hòe.
En dus hing ik op. Mama 1.
Waarop Mama 2 actief werd.
En die hing ik ook maar op.
Mijn moeder en electronica, het blijft tobben...
vrijdag 07 juli 2006 - 18:32
Het lijkt wel Catweazle... :-)
CasaSpider (URL) - 07 juli 2006 - 19:51
Zo zijn mijn grootouders aan het leren mailen :)
Marjolein () (URL) - 08 juli 2006 - 17:40
Dat probleem hadden wij ook met mijn moeder. Nu schijnen er mobieltjes in de handel te zijn voor mensen die niet met mobiele telefoons om kunnen gaan. Ze heeft er inmiddels een gekregen, maar die zit altijd ergens onder in haar tas. Bellen heeft vrij weinig zin, want als ze de ringtone hoort zegt ze: Goh, leuk muziekje, hoor jij dat ook?
heidi () (URL) - 09 juli 2006 - 15:20
