Onverrichterzake

Na een uur wachten bij de oogarts, en nog minstens een uur in het vooruitzicht, was ik het zat. Of beter: ik was òp.
Nieuwe afspraak gemaakt en weer naar huis. Morgen weer, om halftwee. Mijn slechtste tijd, maar dan was er maar één patient voor me, en de kans op uitloop het kleinst.

Na telefonisch overleg met de doktersassistente vanochtend, over de standvastige ontstekingen her en der in mijn hoofd, werd een nieuw spulletje voorgeschreven. Mijn protesten, dat ik graag eerst nog langskwam en of er niet eerst bloed kon worden geprikt, mochten niet baten. Daarvoor was het veel te druk.

Tandarts gebeld.
De pijn zat ook in mijn kiezen; ik wist niet of dat een uitstralende pijn was, of juist de oorsprong. De tandarts kon me wèl hebben.
Röntgenfoto. Ontsteking ònder de al ge-zenuw-behandelde kies. Hele kies moet opnieuw uitgeboord, schoongemaakt, doorgespoeld. Door een specialist, met een microscoop omdat er blijkbaar onbehandelde want onopgemerkte 'open kanaaltjes' zitten.
Antibiotica van de tandarts.

Het spulletje van de huisarts bleek bij navraag geen antibioticum, maar een ontstekingsremmer. Betamethason. Familie van - niet lachen want dat heb ik zelf al gedaan - dexamethason.

Vóór ik mezelf met nieuw gif ga volstoppen vraag ik morgenochtend eerst een second opinion van een huisarts in de buurt.
Eén griepdiagnose door een kleuter en één middenoordiagnose door een springert in de wachtkamer vind ik te vaag om weer te gaan slikken.

Nee, ik ben niet kwaad, ik ben moe.
Ik ga mijn bed in. Mijn zegeningen tellen - misschien val ik dan eerder in slaap dan als ik de standaarschaapjes gebruik.