Anamnese van een levengeschiedenis - Deel I

1. Hoe verliep de zwangerschap bij moeder? Deden er zich ziekten voor of moest ze het bed houden?

Voor mijn geboorte heette ik Dahkje.
DAHK: Denk Aan Het Kind. Op die manier herinnerde mijn moeder zichzelf aan het feit dat ze zich rustig moest houden, niet mocht roken.

De zwangerschap verliep, voor zover mij bekend, zonder problemen. Mijn moeder was nauwelijks misselijk, alleen bepaalde geuren kon ze niet verdragen. Ze miste het roken erg, en het feit dat ze niet meer kon ‘klotsen’. Mijn moeder heeft de onhebbelijke gewoonte om, door haar buikspieren aan te trekken, haar darmen op en neer te schudden. Het maakt een hels kabaal en maakt plaatsvervangend onpasselijk.
Toen ze in verwachting was zat ik ‘in de weg’ en was dit klotsen niet meer mogelijk.

Halverwege de zwangerschap wisselde mijn moeder van baan.
De tweede helft van de zwangerschap werkte ze in een ruimte met twee dames die non-stop praatten, waarvan zij praktisch gek werd. Zij denkt dat dat de reden is waarom ik regelmatig stemmen in mijn hoofd hoor, langskabbelende onsamenhangende gesprekken vóór het slapen gaan; ik denk van niet. Dat gebabbel in mijn hoofd is meertalig, ‘heel toevallig’ vaak in de laatst op televisie gehoorde taal – het lijkt mij eerder een verwerking van alles wat ik gedurende de dag aan gesprekken ben tegengekomen dan een prenataal opgelopen posttraumatische stressstoornis.

Toen ik mijn vader vroeg hoe de zwangerschap voor hem verliep was zijn antwoord: ‘er waren een paar angstige momenten, maar verder verliep het voorspoedig’.
Die angstige momenten waren vermoedelijk twee incidenten die reden waren om voor mijn leven en welzijn te vrezen: eind april had mijn moeder hevige buikgriep, eind mei struikelde ze over een postzak. Ook in de twee gebeurtenissen ziet zij de oorsprong van een groot aantal van mijn huidige problemen. Ook dit wordt door mij ontkend.

De zwangerschap wordt door mijn moeder als een overweldigende tijd beschreven. Behalve dat ze van baan wisselde, studeerde ze voor colloquia docta Duits en Geschiedenis. Bovendien was ze bezig met een vertaling van een boek over kunstgeschiedenis.
Begin juli, drie weken voor haar zwangerschapsverlof, kreeg ze van de vroedvrouw de waarschuwing: of kalm aan doen, of direct naar het ziekenhuis. Zover hoefde het gelukkig niet te komen.

Alles bij elkaar: een doodnormale eerste zwangerschap zonder complicaties.
Sprak de hartvochtige, weinig sympathiserende bruut.