Werking

Ik was in de stad. Ik weet niet meer wat ik daar deed, ik weet alleen nog de terugweg.
Ik had een shortcut gevonden. In plaats van ‘de normale weg’, of in elk geval: wat in de droom normaal was, ging ik bij de Bonneterie achterlangs en in tegenovergestelde richting. En binnen vijf minuten was ik thuis, in plaats van de drie kwartier die het me gewoonlijk zou kosten. Dat moet ik onthouden!, dacht ik nog.
En ik onthield het. Toen ik even later wakker werd, zoals ik vannacht vanaf twee uur letterlijk elke twintig minuten met een nieuwe droom wakker werd, wist ik de weg nog exact. Een weg die, zo realiseerde ik me slaapdronken maar niettemin hoogst verontwaardigd, in het geheel niet bestond. Waarna ik in de volgende droom wegzonk.

Maar ik was niet bang.

Mensen die op latere leeftijd doof of blind of verlamd worden, kunnen in hun dromen soms nog horen, zien of lopen. Zelfs al is die ‘latere leeftijd’ hun vierde jaar.
Bij mij is dat niet zo.
Officieel heb ik mijn angststoornis sinds mijn twaalfde, maar terugkijkend begon hij feitelijk al op mijn zesde. Sinds de eerste dag van de lagere school is er angst, paniek, somberheid. Een onrust die ik ook in mijn dromen meedraag, zo stellig en vanzelfsprekend als de kleur van mijn ogen.

De angst is er altijd. Het is nooit het hoofdthema van de droom, maar het speelt altijd een rol: ‘Ik kan niet lang blijven, ik ben zo ver van huis, ik moet nog terug, ik moet zorgen dat ik hier wegkom vóór ik in paniek raak en niet meer thuiskom’. Verre landen, vreemde steden; mijn oude school; bossen en meren en uitgestrekte velden - overal en altijd is er op de achtergrond de gehate maar bekende paniek.

Tot vorige week, toen ik voor het eerst angstloos droomde.
Ik was naar Leiden gefietst. Geen idee meer wat ik daar deed, maar ergens in de droom dacht ik: ‘Ik moet naar huis. Ik moet nog zo ver en ik ben zo moe.. en het is bijna etenstijd...’. Beslist een rol voor de MS, misschien zelfs voor mijn nog wat eetgestoorde gedachten. Maar niet voor angst en paniek.

De Cipramil werkt dan nog niet ‘in real life’, maar toch in elk geval al in mijn dromen. Je moet ergens beginnen.