Stadium

Volgens Elisabeth Kübler-Ross kent het rouwproces vijf stadia: ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie.
Ik vraag me af of voor het volwassen worden ook dergelijk stadia bestaan. En dan met name voor het principe van het vousvoyeren.

Al op mijn zestiende werd ik, met name bij telefoongesprekken, regelmatig 'u' en mevrouw genoemd.
Duitse cliënten van mijn vader vroegen of 'mijn echtgenoot' thuis was. Zeer verontwaardigd was ik daarover, hoewel ik het ergens ook wel stoer vond.
Tegen dat ik midden twintig was vond ik het alleen maar heel naar. Stelselmatig gingen steeds meer cassieres 'u' tegen me zeggen, terwijl zij, naar mijn gevoel, in gedrag en ontwikkeling jaren ouder waren.

Nu ik bijna dertig ben komt er langzaamaan een omslag.
Ik belde naar de thuiszorg.
'Goedemiddag, u spreekt met Puck Achternaam, is Mevrouw Zusenzo aanwezig?
'Nee, die is er op het moment niet, maar ik zal een briefje voor haar neerleggen. Wat was de naam precies?'
'Puck Achternaam.'
'Ok Puck, ik zal zeggen dat je hebt gebeld. Doeg!'

Toen ik teruggroette hoorde ik mijn toon koeltjes en geergerd.
'Wat heb jij me te Pucken, jijen en doegen, onbeleefd wicht?!'

Maar ja. Om me voortaan voor te stellen met 'Mevrouw' vind ik toch nog één brug te ver..