Onweerstaanbaar

Vroeg in de nacht had ik het boek al zien liggen. Een droom of tien later, vlak voor ik definitief wakker werd, zag ik hem weer en ik wees mijn moeder erop.
Kijk, dat boek bedoelde ik!

De titel deed me, qua constructie, wat denken aan de voorlaatste roman van Renate Dorrestein, maar wat die titel was wist ik zo gauw niet meer. Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor, zie ik nu.

‘De wereld ziet me als een onweerstaanbare prostituee en ik zou liever een goedgeklede amazone zijn’, heette dit boek.
Op de cover een grijze muis in coltrui, een saaie blondine met waterige oogopslag die ik van mijn leven niet als onweerstaanbare prostituee zou definiëren. Maar misschien was dat juist de clou: was ze inmiddels juist die gewenste goedgeklede amazone geworden.
Maar goedgekleed en amazonig zag ze er ook niet uit.

De achterflap maakte gehakt van het boek. Waar meestal citaatjes uit lovende recenties staan, stond nu snijdende kritiek.
Het was een (semi)autobiografische roman; er werd gesproken van haat die door de schrijfster werd opgeroepen, maar op een totaal verkeerde manier, beslist niet zoals zij het zelf bedoeld had.
En het boek was te lang.
Duh. Dat had de titel al kunnen voorspellen.

Niettemin. Titel copyright Puck. Ik kan ook heel waterig kijken, misschien nog een ideetje voor als ik ooit zelf een (semi)autobiografische roman ga schrijven. Met de nadruk op semi.