dinsdag 04 september 2007 - 05:27
Het begon allemaal zo veelbelovend.
De verdoving deed niet veel pijn maar werkte snel.
De oxazepam deed zijn werk en maakte het mogelijk dat ik alleen naar binnen ging, geen gebruik hoefde te maken van het beloofde handje-vasthouden van mijn moeder.
Even leek het mis te gaan. De tandarts wrikte en porde, er klonk een hels gekraak en ik dacht: dit is het einde.
Maar dat was het ook - op een goede manier. Ze mikte haar tang op het karretje en zei: 'Dat was het al.'
Twee, drie minuten. Inderdaad een fractie van de tijd die een gaatje-vullen kost, en zonder het gedoe van tampons, klemmen, afzuigenslangen die in je keel hangen.
Eitje.
Jammer dat de verdoving bijna onmiddellijk was uitgewerkt.
Maar vooral jammer dat het gat niet stopte met bloeden.
Ook niet na nòg een half uur op een gaasje bijten, en nòg een half uur en kom, nog een extra uur.
Tysabri die voor slechte bloedstolling zorgt?
De apotheek verwees me door naar de tandarts, de tandarts wist natuurlijk nog minder van Tysabri en raadde aan de neuroloog te bellen. Het secretariaat neurologie beloofde het bericht door te geven aan Sven en zo snel mogelijk terug te bellen, vervolgens ging het secretariaat doodleuk met lunchpauze tot halftwee, wat in secretaresse-land gewoon kwart over twee is. Bij de tweede keer bellen was Sven echt op onderzoek uitgegaan, ik zou ook echt worden teruggebeld, maar ik had natuurlijk ook gewoon naar de apotheek kunnen bellen. Sven belde terug, zei niet te denken dat Tysabri iets met de bloedstolling deed en verwees me weer terug naar de tandarts.
Toen de tandartsassistente eerder had gezegd dat er tot halfvier iemand aanwezig zou zijn bedoelde ze dat er een assistente zou zijn; de tandarts was om halfvier natuurlijk allang weg. Dommerd.
En het viel best mee hoor.
Tuurlijk, knikte ik, en slikte de zoveelste hap bloed door.
Nieuw gaasje erop. En morgen is het heus wel over.
Het werd avond, het werd nacht, het werd morgen. En het was niet over.
En zo bloed ik inmiddels al twintig uur aan één stuk.
Oh well. In elk geval zijn alle mogelijke gifstoffen er nu vast uitgespoeld.
héél af en toe vind ik je wel een beetje sielug...
roosje - 04 september 2007 - 11:41
LOL
Zolang het maar bij 'heel af en toe' blijft ;-)
Puck - 04 september 2007 - 12:03
Je bent nog niet doodgebloed, dus het loopt er kennelijk nog niet met stralen uit?
pien - 04 september 2007 - 14:25
Het is Sie lügen. Met een kapitale S en een umlaut.
Maar waarom zou ze liegen..?
Patrick () - 04 september 2007 - 19:15
@Pien: nee, niet doodgebloed. Zou dat überhaupt kunnen, doodbloeden uit een kies-gat?
Voel me hooguit wat slapjes, maar da's niks nieuws.
Puck - 04 september 2007 - 20:27
Toen ik een beugel kreeg is er was, en ik vond dat toen al zo'n fijne term 'wild vlees' tussen mijn voortanden en mijn lipriempje verwijderd. En dat bleef ook urenlang bloeden. Vreselijk. De helft slikte ik door, de helft spuugde ik direct weer uit, want je wordt er zo weeeig van, zo moe ook. Hoe aantrekkelijk 'sleep all day, party all night, never grow up, never die' ook klinkt, ik denk dat ik maar liever geen vampier word.
Eveline (URL) - 05 september 2007 - 00:20