Crush
Vooraf (1): Mijn vader heeft schoteltjes, en de schoteltjes zijn heilig. Niemand komt aan de schoteltjes behalve hij; en de schoteltjes zijn ook alleen voor zijn dingen. Zijn potjes, zijn plantjes. Plantjes zijn ook heilig, maar de schoteltjes zijn heiliger. Als ik met een stervend plantje aankom en vraag om een schoteltje als onderzetter krijg ik negen van de tien gevallen nul op rekest. De passive-agressive aanpak is dan overigens zeer effectief: als ik het plantje in kwestie te vondeling leg met een 'ik heb geen schoteltjes, dan is het plantje ten dode opgeschreven, laat maar helemaal dan' wordt het plantje direct door hem geadopteerd en alsnog op een schoteltje gezet. Maar dat terzijde. De schoteltjes zijn heilig en verboden gebied - dat is nu even belangrijk. Eveneens verboden gebied is zijn werkkamer. Ook belangrijke informatie.
Vooraf (2): Ik had een konijn gekocht, bij de kringloop, voor vijftig cent. Een schattig konijn, lichtblauw met wit, zacht, naadloos gezoomd. Zo'n beest van Happy Horse, zo veilig dat je het zelfs een embryo als knuffel zou mogen geven.
Maar het kwam van de kringloop en ik ben een beetje vies van de kringloop. Dus het moest eerst in de was.
In afwachting van een passende-kleurenwas had ik het konijn op de wasmand gelegd. Op zijn buik, kop naar beneden.
Al na een halve dag lag hij niet meer op de wasmand, maar zat hij kaarsrecht, hoog op de open deksel van de wasmachine. Met uitzicht op balkon, keuken en - stom toeval - een bos worteltjes.
Waarmee we vanzelf uitkomen op het heden:
De dag kwam dat het konijn in de was kon, en na een tumulteuze twee uur op 30 graden legde ik hem verlept maar schoon op de verwarming.
Ik vervolgde mijn ochtend en toen ik ergens 's middags mijn vader tegen kwam zei hij:
‘Jouw konijn was van de verwarming gevallen. Ik heb geprobeerd hem weer terug te zetten, maar wat ik ook probeerde, hij bleef niet zitten. Ik heb hem nu op een schoteltje in de zon gezet, zodat hij kan drogen.’
‘Na anderhalve dag besloot ik dat het zonnende gedierte nu wel droog moest zijn en ik vroeg mijn vader: waar is dat konijn?
Oh. In mijn kamer.’
En daar zat, op een stapel op een stapel op een stapel op een stapel - mijn vader verzamelt een beetje -, op een schoteltje, mijn stoffen konijn. Droog en tevreden naar buiten te kijken.
Mijn vader is een beetje verliefd...
zondag 02 september 2007 - 10:46
Watn een lieve (en een beetje een gekke) papa!
Ik zat gedurende het lezen nog wel te wachten op een laatste zin als 'en naast hem een worteltje, in stukjes gesneden en -natuurlijk- op een schoteltje'. ;-)
Sana () (URL) - 02 september 2007 - 12:30
Waarom krijg ik toch het idee dat je vader de knuffel een naam heeft gegeven?
Actiereactie (URL) - 02 september 2007 - 14:50
Konijnen zijn cool en jou papa ook! Wat een lievie :-).
Tineke - 02 september 2007 - 15:09
dat 'verzamelt een beetje' is wellicht het 'understatement of the year'?
roosje - 02 september 2007 - 20:55
Jammer dat je mijn reactie hebt verwijderd, ik vond 't wel een grappig stukje van Luna.
Maar wel on topic dan: waarom heb je je titel veranderd in 'crush'?
Eveline (URL) - 02 september 2007 - 22:29
@Eveline: Ik vind niet dat ik verantwoording hoef af te leggen voor veranderingen die ik aanbreng, maar goed:
Je eerste reactie: ik begreep niet zo goed wat je ermee wou. Uit de reactie bleek helemaal niet dat je het een grappig stukje vond. Je zei dat je het zo snel mogelijk wilde blocken - en dat klonk eerder licht stokerig. Had ik geen zin in. Een dergelijke reactie had je evengoed kunnen mailen.
Titel: schrijftechnische kwestie. Het stukje miste m.i. een laatste zin, een laatste zin die er in het origineel al in had gezeten. Nieuwe laatste zin vroeg, om stijlredenen, om een andere titel. Vandaar.
Puck - 03 september 2007 - 01:04
