Lente

Diep weggestopt in zijn eigen rotzooi zit mijn vader op een krakemikkig stoeltje tv te kijken.
Mijn vader is lang zo mager niet meer als hij vroeger was, maar op de een of andere manier weet hij zich elke keer door de nauwe straatjes in huis te werken. Misschien is hij vloeibaar.

Ik ploeg met moeite een weg door de stapels kranten, boeken; de bakken vetplanten en de dozen met onbekende inhoud.
Halverwege de tocht van drie meter kom ik bijna terug op mijn voornemen, maar ik zet door.

Wat kom je doen?, vraagt hij achterdochtig.
Wat kom je doen?? - Paniekerige herhaling.

*kus*

Waar is dat voor?

‘Ik ben verliefd.’
Op mij?? Dat is bloedschande!
‘Neeee... Op de wereld!’

En dat ben ik.