Schaapskleren

Na een half uur wachten, waarin onder andere: een van top tot teen getatoeëerde en gepiercete ADO-supporter die een erg onsportief uitziende honkbalknuppel en boksbeugel kwam afhalen; een taxichauffeur die kwam vragen waar hij de dame in zijn auto moest afleveren, want zij zei Poeldijk, en toen Wassenaar, maar de dienstdoende agente bracht uitkomst en adresseerde haar in Mariahoeve; een man die aangifte kwam doen van een gestolen gsm, gestolen in Snackbar Peukie, Peukjes? Nee Peukie - na een half uur wachten was ik aan de beurt.

'Ik heb deze bril gevonden', overhandigde ik het fragiele zilveren dingetje.
'Meid, heb je daarvoor al die tijd staan wachten??'
Meid. Door een wicht van amper veertien. Tsk. (Vijfendertig, bleek. Kapsel doet een hoop.)
Ze behandelde me alsof ik klein, fragiel en ziek was, op het stervende af. Ik werd er zelf een beetje nerveus van.

Ik wilde mezelf verdedigen, al was het maar om mezelf wat moed in te spreken: 'Weet u wel dat ik die gemene manipulerende verstikkende dochter ben om wie mijn moeder steeds wanhopig bij u om hulp komt zoeken; voorheen het kwaaie kind dat steeds van huis wegliep, zwervend tot ver buiten Den Haag tot diep in de avond, van wie het signalement bij alle bureaus bekend was?'

Maar mijn ID-kaart is verlopen. Dit leek me niet het moment om mezelf verdacht te maken.