Functioneringsgesprek
Onze wasmachine heeft een timer, en daarop kan je zien hoe lang hij (nog) bezig zal zijn.
Erg handig. Vooral erg misleidend en verwarrend, ontdekte ik.
Om van de resterende 3 naar 2 minuten te gaan duurt een volle 125 seconden.
Van 2 naar 1 duurt 75 seconden.
De laatste minuut trekt hij alsnog een sprint: die legt 'ie af in 15 seconden.
Fascinerender dan zijn onregelmatige snelheden is dat hij kussenslopen produceert.
Na het uitladen kwamen er twee slopen uit, terwijl ik er toch echt maar één had ingedaan. Een sok of onderbroek kan zich nog verborgen houden, vastgeplakt tegen de binnenkant van de trommel, maar een heel sloop lukt dat toch echt niet. Daarbij was mijn vorige was rood en roze met één verdwaalde lichtblauwe washand, die er helaas lichtpaars uitkwam. Dit gekloonde sloop was prachtig hagelwit.
'Jahaa, nog één!', juichte mijn vader op dit punt van mijn verslag.
'Nou nee, twee vind ik wel voldoende.'
'Nee, ik heb het over Mario Ancic. Die slaat de ene na de andere ace.'
De aandacht hier in huis is verbijsterend.
vrijdag 27 juni 2008 - 19:46
Beware (op z'n Engels graag)
Wasmachines, net als droogkasten, gemene psychopaten zijn het (in tegenstelling tot de lieve die er toch ook moeten zijn, zo blijf ik mezelf steeds sussen). Stop ik een kunnensloop in de wasautomaat komt komt dat er als een gevulde kalkoen uit, de rest van de was aaneengekoekt erin , goed beschermd tegen de fosfaten (en UV-stralen, maar dat is hier minder van belang) en het wasproduct waar die deel van uitmaken. Van geen kleintje vervaard wou ik het ding te vlug af zijn en stopte er naast de sloop ook het kussen in. De sloop kwam er mooi gevuld uit , met alles behalve het kussen.
Dat is toch wel heel gemeen de grenzen van mijn verdraagzaamheid aftasten zo denk ik dan.
En wat te denken van de droogtrommel, stop er zadoeken in en je kan er donder op zeggen dat ze zich voor de filter nestelen en alle stofjes netjes in hun schoot opvangen. En daar moet ik dan achteraf mijn neus insteken, echt niet.
Gemene , gemene dingen zijn het, wie het mijne wil mag het hebben, laat ons zeggen voor 50 neuro, hier in Belgie, zo halfweg tussen Den Haag en Parijs (neem eens een gestoord wasmachine mee op citytrip zo denk ik dan maar).
Fred - 28 juni 2008 - 08:44
De meeste mensen raken dingen kwijt in hun machine, zwart gat, niet helemaal onlogisch, natuurkundig gezien, dat dit er bij jou weer uitkomt.
Actiereactie (URL) - 28 juni 2008 - 09:18
