Alert

Vóór ik wegging had ik een brief uit zijn kamer nodig.
Hij sliep nog, dus ik sloop heel voorzichtig binnen. Ik keek: nee, hij sliep als een blok. Zó vast, dat in geen honderd jaar geen honderd prinsen en prinsessen hem wakker konden kussen.
Ik liep naar de tafel, trok zachtjes de brief weg. Er verschoof een liniaaltje. Het maakte nauwelijks geluid, niet meer dan van een vlieg die struikelt en omvalt.

'Ho Ho!' Klonk luid en duidelijk en vooral: klaarwakker, mijn vaders stem.

'Ik pak alleen de brief', stelde ik gerust.

'Oh.... o k....' zakte hij weer weg.

Als ik zelfstandig ga wonen neem ik mijn vader mee. Als menselijke alarminstallatie.