woensdag 08 juni 2011 - 15:42
'Kastje, blinde muur.'
'Nul op rekest.'
'Cry for help.'
'Hulp-loos'
'Eerste en laatste keer'
En zo kan ik nog wel een aantal alternatieve titels bedenken.
Dat vrienden en kennissen niet meer terugschrijven, nadat je hebt gemeld dat je dood wilt, dat kan ik begrijpen en vergeven.
Dat je eigen therapeut geen gehoor geeft, er geheel het zwijgen toe doet, dat vind ik noch begrijpelijk, noch vergeeflijk. En zeer onprofessioneel.
Wellicht is de man of vrouw met vakantie, of zelf stervende?
Was er overigens sprake van een (hulp-)vraag?
Cathy (URL) - 08 juni 2011 - 19:16
kop op . . .
F.N. - 09 juni 2011 - 13:11
Het is altijd erg als je niet gehoord wordt en/of geen antwoord krijgt. Je mag mj wel e-mailen als je dat wilt.
Elise () - 11 juni 2011 - 22:37
Het kan ook beleid zijn. Ik herinner me een problemenrubriek in een tijdschrift, heel lang geleden. De man van de rubriek ging altijd heel serieus, meelevend en uitgebreid op de problemen in, maar als de ingezonden brief ook maar de suggestie van zelfmoordplannen bevatte, adviseerde hij botweg een "gezond pak rammel" o.i.d. Misschien is de stilte bij jouw therapeut hier wel een moderne variant op.
henk (URL) - 11 juni 2011 - 23:27