Bla. Bla. Tsja...

Alleen het nu telt.
Ik snap pas sinds kort wat dat betekent.

Niet: ik leef alleen vandaag, en geen enkele andere dag - want dat heb ik altijd al gedaan.
Dat is juist mijn fout. Dat ik de dagen ‘overleef’, dag voor dag, en elke dag afzonderlijk.
De dagen rijgen zich aaneen, elk gelijk, elk anders, maar met geen enkele onderlinge binding.

Maar het is me uitgelegd, onlangs.
Met pijlen en tekeningetjes.
Want dat heeft een stomkop als ik nodig.

Met de wijsheid van het verleden en het oog op de toekomst: vandaag je uiterste best doen.
Niet piekeren over wat je allemaal zou moeten doen maar (nu) niet kan.
Niet piekeren over wat gisteren eng en naar was en vandaag misschien weer zou kunnen gebeuren.

Wijsheid en visie.
En je best doen.
Dat is alles wat ik kan doen.

Al krijg ik nog zulke kokhalsneigingen van dit soort taal....