Knip. Knip. Knip.

Wat me bij het opruimen van al mijn potjes en flesjes vooral opvalt, en waar ik eigenlijk verbaasd van sta: dat juist het opruimen van de zaken waarmee ik geen enkele emotionele binding heb me het meeste moeite kosten.

Ik denk, dat juist dàt het allemaal zo 'echt' maakt.
Zo duidelijk een doorsnijden van banden is.

Alles wat eigen en thuis voelt: dat is logisch, dat dat meegaat. Ook als ik 'gewoon even ga logeren', al is het dan in mijn eigen huis.
Maar juist het inpakken van al die zaken waar ik nooit naar omkijk, die maken zo duidelijk: ik ga hier weg. Dit is van mij, dus dit moet mee.

Al die zaken die je nooit zou meenemen naar een simpel logeerpartijtje, maar alleen als je echt voorgoed weg gaat...