Anders dan gepland en aangekondigd ben ik best wel een beetje actief op dat Twitter. Een béétje.
Ik heb op Mike gereageerd. Ik schrok er zelf van.
Mike volg ik. Als enige.
Ben ik aan hem verplicht, wegens, nou ja. Stuff.
Verplicht klinkt dan weer heel naar en onaardig. Net of ik het tegen mijn zin doe, enkel omdat het moet.
Maar ik lees hem wel. Sowieso. Ook zonder officieel volgen.
Dat ik hem echt en officieel 'follow', dat was meer een statement. Een bewuste actie, vanuit dat gevoel van.. nou ja: verplichting. Het engels is daar dan toch iets beter in, genuanceerder. 'I owe you' is niet alleen 'ik ben het jou verplicht', maar ook 'ik ben het jou verschuldigd', en een impliciet 'jij hebt er recht op'.
Afijn.
Ik dwaal af.
Zoals ik al eerder schreef: Ik lees massa's twitteraars, al heel lang. Maar daarvoor hoef ik mensen niet officieel te volgen. Dat nadrukkelijk aanklikken van de Follow-knop is voor mij meer een formaliteit dan een noodzaak. Ik open net zo lief een losse pagina. En, publiek geheim: ook twitter heeft rss. Alle afzonderlijke twitter-rss-jes kan je dan weer gezellig samenbrengen in, bv, een dashboard, zodat je uiteindelijk alsnog een zeer overzichtelijke volglijst hebt. Veel overzichtelijker dan een door elkaar wandelende timeline. Vinnik. Ha!
Dus ik volg u wel, u ziet mij gewoon niet. Zwijgzame lurker, creepy als altijd.
Maar Mike twitter-volg ik dus wel, en deze nadrukkelijke éénpersoons-achtervolging was ook hemzelf opgevallen.
Hij berichtte:
@PucksPodium Net begonnen, en nu al een jaloersmakende followers:following ratio. U lijkt Lady Gaga wel ;-)
Waarop ik reageerde (jawel!):
@mikzlog Heh :-) Het zou natuurlijk echt compleet zijn als LadyG _mij_ ging volgen, en dat ik haar dan straal negeer...
Ik dacht eens na over mijn eigen woorden.
Als ik een 'beroemdheid' op twitter lees, dan kijk ik, moet ik eerlijk bekennen, eigenlijk altijd even naar hun eigen 'following'-overzicht.
Wie volgt God zelf?
Vaak is het weinig interessant, erg homogeen en saai.
Veel Barack Obama, Dalai Lama, CNN, Oprah Winfrey. Collega's uit het vak, 'ik heb met jou in dezelfde dramaserie gespeeld'. Soms NY-Times; verder doen Stephen Fry, Jimmy Kimmel en Howard Stern het goed - maar dat zegt misschien meer over de beroemdheden die ik lees dan over eventueel universeel beroemde keuzes.
Hoe dan ook: het is allemaal erg doorsnee, weinig verrassend.
Het wordt pas leuk als er volslagen onbekende mensen tussen staan. Mensen die niet 'verified' zijn, omdat ze die moeite helemaal niet waard zijn.
Maar blijkbaar zijn ze, persoonlijk gezien, wel de moeite waard voor de Beroemdheid in kwestie.
Zij zijn feitelijk degenen die de beroemdheid tot een mens, een eigen individu maken. Een kijkje in het privéleven.
Zij zijn, kortom, niet eens degene bij wie God zijn nieuws haalt en bij wie God wat verstrooiing en ongeinspireerde inspiratie haalt, maar zij zijn degene bij wie God in de donkere uurtjes van zijn bestaan zelf uithuilt.
Wie zijn die mensen, die onbekende, unverified mensen, de ogenschijnlijk dertien-in-een-dozijn-anonimi die toch zo belangrijk zijn??
Zou ik door Lady Gaga worden gevolgd, dan zou ik zo iemand zijn.
Dan zou ik degene zijn van wie alle nieuwsgierige fans zouden denken: 'wie is die Puck?'
Wie is Gods God?
En, eenmaal op mijn account aangekomen, zouden ze ontdekken: deze Puck volgt zelf één iemand.
En dat is niet Lady Gaga.
Gaga's God vindt zelf Gaga niet de moeite van het volgen waard.
Slechts één persoon is goed genoeg voor Gaga's God, en dat is ene Mike.
En al snel zal het gesprek de ronde doen: wie is deze zo intrigerende Mike?
Gods Gods God.
Hoog boven alles en iedereen verheven.
Mike zal trending topic worden.
By proxy zal hij zelf ineens door iedereen, mensen over de hele wereld, gevolgd worden.
Dit inzicht - en vooruitzicht - heeft me alleen maar gesterkt in mijn voornemen: ik ga niemand volgen, anders dan Mike.
Het is nu een principe-kwestie geworden.
Hoe actief ik wellicht nog op twitter zal worden. Al moet ik dagelijks doorlopend vijftig schermpjes open hebben staan om alle updates, al het verkeer bij te houden.
Niemand, niemand ga ik volgen, behalve Mike.
Niet voordat Lady Gaga mij volgt.
En Mike's ware functie, als GodsGodsGod, wordt erkend.
Misschien moet ik ook maar direct een hashtag introduceren.
#MikeIsGod.
Of #godsgodsgod.
Kom. Ambitie moet zijn.
