Stats

"...de pakweg twintig internetkennissen die dit millennium zonder problemen en repercussies op bezoek zijn geweest"

Terwijl ik het neerschreef schrok ik er zelf van. Nee toch, dat kan nooit kloppen. Zoveel relatief-vreemden bij mij thuis?

Ik heb mijn adresboek er eens op nagekeken, om het te controleren.

31.
Eén-en-dertig mensen die ik van internet ken en persoonlijk heb ontmoet.

Daarvan ben ik van één niet helemaal zeker of hij hier inderdaad is geweest. Maar ik herinner me vaag dat ik iets van hem kreeg, en een auto voor de deur... misschien dat we elkaar alleen in de hal van het flat hebben ontmoet.
Eén telt maar half: H. ‘kende’ ik van een tv-reportage. Ze bleek praktisch om de hoek te wonen: vlak na de reportage ontmoette ik haar één keer bij C1000 (‘Kan het zijn dat ik u van TV ken...?’, vroeg ik verlegen - ze heeft me er nog vaak mee geplaagd). Later kwamen we elkaar weer tegen op het eetstoornissenforum en vanaf dat moment stamt het contact eigenlijk pas echt. En toen ben ik nog vaak langsgeweest.

Of Kluun mag meetellen weet ik ook niet zeker.
Iedereen heeft Kluun ontmoet. En het was na afloop van een signeersessie in het plaatselijk winkelcentrum.

Tonie, Tekenlog-Marcel, voordeWind (ach.. voordeWind.. u wordt gemist...) en Hinke heb ik ‘in één klap’ ontmoet, bij een expositie van Marcel. Of, oh nee. Die expositie, dat was iets anders. Het viertal samen, dat was bij een toneelstuk van Marcel.
Wel een ontmoeting, die vier, maar vind ik eigenlijk ook niet tellen. Vanwege het openbare algemene karakter.

Die overige 24 dan, of 25, van wie ik zeker weet dat ik ze in een persoonlijke omstandigheid en omgeving heb ontmoet, in cijfers:

7 van het eetstoornissenforum (8, als ik H. meereken).
Daarvan 7 vrouwen, 1 man. 2 ‘Groten’ - begeleiders - en 6 mede-gekken.
8 Verschillende voorletters: A-D-H-J-K-P-S-Y.
In een vlaag van extreme dapperheid ben ik ook nog eens met mijn moeder in de trein afgereisd naar Utrecht, om de pasgeboren baby van de man te aanschouwen, en een zelfgemaakt wandkleed te overhandigen. 2001, zal dat zijn geweest. Laatste keer dat ik zo ver ben gereisd. Laatste keer dat ik naald-en-draad ter hand heb genomen (overdaad schaadt: een wandkleed, waar minimaal 2 weken voor staat, in 2 nachten in elkaar zetten helpt je voorgoed van je naaiambities af).

Van het MS-forum, waar ik enigszins actief ben, heb ik nooit iemand persoonlijk ontmoet. Moet er ook niet aan denken. Een contact dat enkel vanuit ziekte is voortgekomen, brrr...
(zeg maar niets)

Alle overige 17 ontmoetingen zijn voortgekomen uit dit log.
12 mannen, 5 vrouwen.
(Huh? Hè?! - ok, daar sta ik zelf wat verbaasd van).
De C en de M zijn over-vertegenwoordigd:
1 A, 5 C’s, F-G-H, 4xM, R-T-W-W
(wie zich herkent mag zijn vingertje opsteken)

Van die 17 hebben of hadden 16 zelf ook een weblog. Slechts één is ‘slechts’ lezer.

Van al die 25 mensen tezamen - eetstoornis en weblog - ben ik op tenminste 17 in zekere mate verliefd geweest. Ik ben, duidelijk, nogal van het licht-ontvlambare.
Van die 17 verliefdheden waren er 5 echt ernst, van het type slapeloze nachten en buikpijn en nergens anders meer aan kunnen denken. Inclusief één zeer onfortuinlijk incident waarbij ik mijn katzwijm-beschrijving over zijn foto per ongeluk - in plaats van naar de aangeschreven wederzijdse kennis - naar het Katzwijm zelf mailde. Hij kon er gelukkig om lachen.
Van de 5 echt ernstige verliefdheden is het met twee helemaal niets geworden, is er uit één een zeer serieuze relatie ontstaan, met één een voor mij redelijk ontwrichtende flirtation en met één iets non-descripts.

Van alle 25 ontmoetingen heeft er maar één plaatsgevonden na 2004.
Van alle ontmoetingen zou ik niettemin in elk geval 17 nog eens willen zien - van ‘best graag’ tot ‘ik moet en ik zal, al kost het me mijn leven’.
(Al die 17-en is toeval, trouwens. Geen van de drie 17-en overlappen elkaar volledig. Dat nu niet elk van de 17 ooit ontmoete weblog-contacten direct vreest zich ook in de 17 verliefdheden te moeten herkennen. Hoewel, toegegeven, de kans vrij groot is dat dat wèl zo is)

17 Zou ik graag nog eens willen zien.
Tsjee.
Ik heb een boel mailtjes te schrijven, denk ik...

Aan de andere kant: misschien heb ik gewoon een hoop denkwerk te verrichten. Zelfreflectie.
Wat me heeft bezield om zó vaak, zó vol vertrouwen, mijn leven, gedachten en persoonlijke gegevens uit te delen.
Hoezeer ik heb geboft dat alle ontmoetingen zo goed hebben uitgepakt, zonder enige pijn of spijt achteraf.
Maar ook: in hoeverre het wel verstandig is om de eventueel aan te schrijven 17 weer ‘op te zadelen’ met mijn aanwezigheid in hùn leven. Dat ik na 2004 überhaupt nauwelijks nog iemand heb ontmoet is niet voor niets, tenslotte..