Mustafa (1)

Loyaal. Misschien wel tè. Tot op het achterdochtige af; in de meest onschuldige opmerking kan ik een kwetsende ondertoon vermoeden; een sneer, een vooroordeel. Onrecht dat wordt aangedaan, naar mensen die zich niet kunnen verdedigen.

Hoe heet hij?
Mustafa.
Hahaha! Ja dat was ook wel te verwachten, dat hoefde je niet eens te vragen. Het was dat, of Achmed, of Ali.

Laaiend, word ik dan.
Ik zou haar willen toeschreeuwen, hoe ze het in haar hoofd haalt zo 'geestig' te zijn, zo neerbuigend en respectloos.
Ik wil heel betweterig een hele zooi namen op gaan dreunen, zeggen dat het een fabeltje is en een vooroordeel en dat ik zelf toevallig helemaal geen achmeds en ali's en mustafa's ken.

Zinloos.
Ik slik. Glimlach. En zwijg.